۵ افسانه در مورد اختلال شخصیت اجتنابی

۵ افسانه در مورد اختلال شخصیت اجتنابی

افسانه های زیادی در مورد اختلال شخصیت اجتنابی و افراد مبتلا به آن وجود دارد. یادگیری حقایق می تواند به این افراد در یافتن درمان مناسب کمک کند.

بسیاری از تصورات نادرست در مورد افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی (AVPD) وجود دارد. در حالی که افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی ممکن است خجالتی یا ضداجتماعی دیده شوند، اما در واقع دارای یک اختلال روانی هستند که مانع از توانایی آن ها از معاشرت با دیگران می شود.

پس از تشخیص، مبتلایان به اختلال شخصیت اجتنابی می توانند با موفقیت درمان شود. درک اختلال شخصیت اجتنابی برای یافتن کمک مناسب یا کمک به مبتلایان به این بیماری برای دریافت درمان مورد نیاز کلیدی می باشد.

۵ افسانه در مورد اختلال شخصیت اجتنابی
افسانه اول: افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی خجالتی هستند.
واقعیت: افراد مبتلا به اختلال شخحصیت اجتنابی یک وضعیت روانی دارند که فراتر از احساس خجالتی بودن است.

بسیاری از افراد خجالتی، عصبی بوده و صحبت کردن با افراد جدید باعث ترس خفیف یا خجالت آن ها در یک موقعیت اجتماعی می شود. افراد خجالتی با این احساسات به شیوه ای سالم برخورد می کنند و همچنان زندگی اجتماعی رضایت بخشی دارند.

با این حال، اختلال شخصیت اجتنابی باعث می شود این احساسات طاقت‌فرسا شده و از رفتن افراد به مکان‌هایی که امکان تعامل اجتماعی وجود دارد، جلوگیری کرده و تأثیر منفی شدیدی بر زندگی روزمره و شخصی آن ها می گذارد.

افسانه دوم: اختلال شخصیت اجتنابی همان درونگرایی است.
واقعیت: اختلال شخصیت اجتنابی و درونگرایی کاملاً متفاوت هستند.

برعکس این که بسیاری از افراد درون گرایی را مانند اختلال شخصیت اجتنابی می دانند. درونگرایی به هیچ وجه یک اختلال روانی نیست، بلکه یک ویژگی شخصیتی طبیعی و سالم می باشد. بسیاری از افراد درونگرا در واقع از معاشرت لذت می برند، دوستان زیادی دارند و دوست دارند با افراد جدید ملاقات کنند.

آن ها صرفاً به مقدار مشخصی زمان یا خلوت نیاز دارند تا احساس آرامش، استراحت یا شارژ داشته باشند. این افراد ممکن است در هر نقطه ای از طیف برون گرایی-درون گرایی قرار بگیرند و برخی از آن ها کم و بیش احساس درون گرایی دارند.

از سوی دیگر، افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی ممکن است شرکت در موقعیت های اجتماعی را تقریبا غیرممکن بدانند. این اجتناب ناشی از تمایل به گذراندن زمان به صورت تنهایی نیست، بلکه به دلیل نگرانی بیش از حد در مورد انتقاد یا احساس خجالت است.

5 افسانه در مورد اختلال شخصیت اجتنابی
افسانه سوم: افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی دیگران را دوست ندارند.
واقعیت: افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی اغلب تمایل به صمیمیت و روابط نزدیک دارند.

اجتناب افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی از موقعیت های اجتماعی به این دلیل نیست که از افراد دیگر خوششان نمی آید. بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال شخصیت اجتنابی تمایل شدیدی به دوستی یا ارتباط صمیمانه با دیگران دارند.

با این حال، آن ها اغلب از ایجاد این پیوندهای نزدیک به دلیل ترس شدیدشان از مورد منفور شدن، تمسخر یا قضاوت خشن باز می مانند. اغلب اوقات آن ها نقص‌های درک شده خود را دلیلی برای ناتوانی در برقراری روابط سالم می‌دانند و تنها زمانی وارد تعاملات اجتماعی می‌شوند که مطمئن باشند پذیرفته می‌شوند و مورد انتقاد قرار نمی‌گیرند

منبع:کانون مشاوران ایران-۵ افسانه در مورد اختلال شخصیت اجتنابی
 

هفت راه رسیدن به آرامش فکری و تقویت ذهنی

هفت راه رسیدن به آرامش فکری و تقویت ذهنی شامل موارد زیر می شود:

آرامش فکری و تقویت ذهنی
قانون اول: ذهن خود را پر از اندیشه های امیدواری و خوشبختی کنید.
در حقیقت زندگی ما نتیجه افکار ما است و بسیاری از رخدادها ناشی از ضمیر ناخوداگاه ماست.

در یک برنامه رادیویی از من سوال شد که بزرگ ترین درسی که تا کنون آموخته ام چیست؟ 

پاسخ این سوال برای من آسان است چون به خوبی می دانم بهترین درسی که از زندگی آموخته ام اهمیت دادن به تفکرات و اندیشه هایم است.

به نظر من ساده ترین راه شناخت افراد، آشنا شدن با طرز تفکرشان است.

ویلیام جیمز پدر روانشناسی علمی، می گوید: ظاهراً، عمل نتیجه ی تدوام احساس است، اما در حقیقت عمل و احساس هر دو یک راه را طی می کنند. 

با نظم دادن به رفتار های ارادی می توان به طور غیم مستقیم بر احساسات و عواطف تأثیر گذاشت و رفتارهایی که ارادی نیستند را نظم بخشید. 

نتیجه گفته های ویلیام جیمز به صورت زیر مطرح می شود:
وقتی شادی از ما می گریزد تنها کاری که مارا به سوی خوشبختی هدایت می کند این است که شاد و گشاده روی باشیم و از اندوه دوری کنیم.

قانون دوم رسیدن به آرامش فکری
 سعی کنید در زندگی به دنبال تلافی و انتقام گرفتن از دشمنانتان نباشید چون در صورت بروز هر نوع اقدام تلافی جویانه بیش از دشمنان، خودتان آزار می بینید.

بیایید از روش آیزنهاور بهره ببریم در این روش، فرد حاضر نیست حتی دقیقه ای از فکرش را به کسانی اختصاص دهد که او را دوست ندارند.

دقت داشته باشید که انسان جز آنچه کاشته است درو نخواهد کرد.

قانون سوم دستیابی به آرامش فکری و تقویت ذهنی
به جای آنکه از ناسپاسی دیگران رنجببرید از کسی توقع خاصی نداشته باشید و منتظر نباشید تا بقیه به شما خوبی کنند.

دقت کنید که تنها راه رسیدن به خوشبختی و شاد زیستن این است که توقعاتمان را از دیگران کم کنیم، این کار علاوه بر افزایش کمک به دیگران سبب می شود تا ما بیاموزیم که برای آنچه دریافت می کنیم همواره سپاس گذار باشیم.

شکرگذاری از خداوند سبب می شود تا رضایت خاطر بیش تری نسبت به آنچه به دست آورده ایم، پیدا کنیم و برای آنچه که می خواهیم بیش تر تلاش کنیم.

از نظر روانشناسان مذهبی سپاس گذاری رفتاری تربیتی است و از نظر روانشناسان علوم تربیتی قدر شناسی و سپاس گذاری از دیگران یک خصوصیت مفید برای کودکان تلقی می شود.

منبع:کانون مشاوران ایران-هفت راه رسیدن به آرامش فکری و تقویت ذهنی
 

مکانیسم دفاعی درون فکنی چه آسیب هایی می زند؟

درون فکنی چیست؟ مکانیسم دفاعی درون فکنی چه آسیب هایی می زند؟

درون فکنی چیست و چکونه عمل می کند؟ درون فکنی یا همانند سازی شدید یکی از مکانیسم های دفاعی می باشد که بعد از فروید توسط نظریه پردازی به نام ملانی کلاین گسترش یافته است، کلاین بر این باور می باشد که یکی از مکانیسم های دفاعی رایج در میان کودکان درون فکنی نام دارد که قبل از این که زبان فرد شکل گیرد به وجود می آید و در همین ماه های اول در زندگی پدید می آید.

در جریان این مکانیسم نوزاد سعی می کند تا ویژگی هایی که مطلوب می باشد را در درون خود پدید آورد و با تجربه دائمی آن در درون خویش احساس امنیت و آرامش به او دست می دهد، در ادامه این مقاله در مورد مکانیسم درون فکنی و عملکرد آن توضیحات بیشتری را ارائه می دهیم تا با آن آشنا شوید.

مکانیسم درون فکنی چیست؟
درون فکنی که در اصطلاح تخصصی روانشناسی به نام introjection شناخته می شود یکی از انواع مکانیسم های دفاعی می باشد که برای اولین بار توسط زیگموند فروید مطرح شده است، فروید بر این باور می باشد که مکانیسم های دفاعی واکنش های ناخودآگاهی می باشند که از ساختار ایگو در برابر دو ساختار دیگر اید و سوپرایگو محافظت می کنند.

اید در خواست هایی در زمینه غرایز و امیال ابتدایی بیان می کند و از طرف دیگر سوپرایگو با در نظر گرفتن معیارهای اخلاقی یا همان وجدان اجازه برآورد کردن همه آن ها را نمی دهد در این حالت باید ایگو نقش میانجی گری را ایفا کند و فشارهایی که به خاطر ساختارهای متضاد به وجود می آید را مدیریت نماید، در همین راستا به کاربستن مکانیسم دفاعی مختلف تا حد زیادی می تواند کمک کننده باشد .

بر اساس نظریه فروید زمانی که فرد در درون خود دچار نقص می شود در این حالت به همانند سازی شدید با الگوهای مهم زندگی خود روی می آورد و در این شرایط فرد تلاش می کند تا جنبه های مثبت اشیا ( افراد مهم زندگی) را جذب کند و از این طریق از شر احساسات منفی رها شود، به این عمل در زبان روانکاوی به عنوان مکانیسم دفاعی درون فکنی شناخته می شود.

مهارت خویشتن داری
مهارت خویشتن داری
مکانیسم درون فکنی در نظریه ملانی کلاین
ملانی کلاین یکی از نظریه پردازان پسا فرویدی می باشد که باعث شد تئوری او افزایش یابد او بیشتر از فروید این مطلب را مورد بررسی قرار داد و بر روی دوران کودکی تاکید کرد و مفاهیم روانکاوری را برای نوزادان نیز به کار برد، کلاین بر این باور بود که در سنین کودکی از برخی از مکانیسم ها بیشتر استفاده می شود که می توان به مواردی مانند دوپاره سازی، درون فکنی، برون فکنی و همانند سازی فرافکنانه اشاره نمود، در واقع نوزاد از همان ابتدا متوجه می شود که مادر یا همان شی ابتدایی دارای ویژگی های مثبت و منفی می باشد.

اما او از نظر روانی قادر نیست تا دو جنبه فرد را مورد بررسی قرار دهد و به همین دلیل در ذهن خود به دو پاره سازی یا تقسیم دست می زند و دو شی را به عنوان پستان خوب و پستان بد در نظر می گیرد و بعد در نظر می گیرد تا این ویژگی ها را با مکانیسم درون فکنی در خود ایجاد نماید، در صورتی که کودک ویژگی های مثبت را جذب کند از احساس تنش و اضطراب در امان خواهد بود و در صورت جذب ویژگی های منفی، کودک نسبت به آن ها احساس کنترل خواهد داشت، با این حال آن چه کودک به درون خود راه می دهد بازنمای واقعی اشیا نخواهد بود بلکه تا حدودی به تخیل و خیال بافی او مربوط می شود.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-مکانیسم دفاعی درون فکنی چه آسیب هایی می زند؟