اثربخشی نوروفیدبک بر بیش فعالی معجزه آسا است

اثربخشی نوروفیدبک بر بیش فعالی معجزه آسا است

یکی از شایع ترین اختلال های عصبی – تحولی، اختلال نارسایی توجه، بیش فعالی می باشد که در دوران کودکی اتفاق می افتد.

این اختلال به عنوان الگوهای پایداری از نارسایی توجه و بیش فعالی و تکانشگری نامتناسب با سن شناخته می شود و این اختلال عملکرد یا رشد فرد را تحت تاثیر قرار می دهد،

این نشانه ها در محیط های  مختلفی ( از قبیل خانه، مدرسه، کار با دوستان یا خویشاوندان یا فعالیت های دیگر) اتفاق  می افتد و عملکرد های مختلفی مانند اجتماعی، درسی و شغلی را تحت تاثیر قرار می دهد و بسیاری از نشانه های این اختلال در سن قبل از ۱۲ سالگی خودش را نشان می دهد.( انجمن روان پزشکی آمریکا، ۲۰۱۳)

اثربخشی نوروفیدبک بر بیش فعالی معجزه آسا است
در سنین مدرسه میزان شیوع سطح جهانی این اختلال حدود ۵ درصد می باشد. میزان شیوع این اختلال در بزرگسالی ۲٫۵ درصد می باشد و نشانه ها و علائم این اختلال در بیش از ۶۵ درصد موارد در دوره بزرگسالی مداومت دارد. ( فاراوان، بیدرمن و میک، ۲۰۰۶، سیمون، کزوبور، بالینت، میسزاروس و بایتر ، ۲۰۰۹)

با وجود آن که درصد شیوع این بیماری در بزرگسالی بالا می باشد کمتر از ۲۰ درصد از این گروه تشخیص و درمان می شوند.( گینسبرگ، کوینترو، آناند، کاسیلاس و آپاداهایا، ۲۰۱۴).

علاوه بر این بیش از ۹۰ درصد افراد دارای اختلال های روان پزشکی می باشند که در زیر نمونه هایی از آن را بیان می کنیم. ( گیلبرگ و همکاران ۲۰۰۴، نوت و همکاران ۲۰۰۷، لین ، یانگ و گای ۲۰۱۵، کیساری، دوریش و هیگس، ۲۰۱۷)

افسردگی
اختلال های خلقی
اضطراب
اختلال های شخصیت
اختلال های سوء مصرف مواد
اختلال نافرمانی مقابله ای
مشکلات خواب
اختلال های یادگیری ویژه
مشکلات خوردن
اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه
اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه آشوب به پا می کند؟
چالش های ارزیابی و تشخیص برای گروهی از کودکان و همچنین سایر نارسایی های عصبی تحولی به ویژه در سنین پایین وجود دارد.

کودکانی که دارای نارسایی توجه و بیش فعالی هستند به دلیل شرایط تشخیصی به خاطر رفتار های آزارشی مانند ویژگی های کج خلقی، پرخاشگری و مشکلات روان شناختی والد _ کودک بغرنج تر و ناراحت کننده تر خواهد بود. ( لاوین و همکاران، ۲۰۰۱).

برای مدیریت نشانه ها و رفتار های چالش بر انگیزی که برای گروه کودکان و نوجوانان به وجود می آید مداخلاتی انجام می شود که توجه به جنبه های مختلف برای سازگاری بهتر آن ها از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.

این مداخلات برای بهبود نشانه های نارسایی توجه، بیش فعالی، عملکرد کارکردی و برداشتن موانع رفتاری انجام می گیرد. ( فیلت، بیرمنن، کریستینر، کوچهار و هریسون، ۲۰۱۴).

شرایطی مانند ماهیت، شرایط تحولی و حتی شرایط سنی باعث می شود تا تصمیمات متفاوتی در ارتباط با این گروه گرفته شود برای نمونه مداخله رویکرد رفتاری برای گروه های سنی زیر ۶ سال در غالب موارد زیر توصیه می شود.( کراچ و همکاران ، ۲۰۱۳)

برای اختلالات نارسایی توجه، بیش فعالی که حداقل در کوتاه مدت و بسیار زیاد، مداخله هایی انجام می گیرد که از آن می توان به داروهای روان محرک و غیر روان محرک اشاره کرد.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-اثربخشی نوروفیدبک بر بیش فعالی معجزه آسا است
 

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در کودکان

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در کودکان

آیا فکر می کنید فرزند شما ممکن است اختلال کمبود توجه و بیش فعالی داشته باشد؟ در اینجا نحوه تشخیص علائم و نشانه های اختلال بیش فعالی، کمبود توجه و دریافت کمک مورد نیاز آورده شده است.

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در کودکان

تفاوت اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) با اختلال کمبود توجه (ADD) چیست؟
طبیعی است که کودکان گهگاه تکالیف خود را فراموش کنند، در طول کلاس رویاپردازی کنند، بدون فکر عمل کنند، یا سر میز شام بی قرار شوند. اما بی توجهی، تکانشگری و بیش فعالی از نشانه های اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) هستند که گاهی اوقات به عنوان اختلال کمبود توجه (ADD) شناخته می شوند.

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی یک اختلال عصبی (رشدی شایع است که معمولاً در اوایل دوران کودکی، معمولاً قبل از هفت سالگی ظاهر می شود) است.

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی مهارت پاسخ های خود به خودی را برای کودکان دشوار می کند، پاسخ هایی که می تواند شامل همه چیز از حرکت گرفته تا گفتار و توجه باشد. همه ما بچه‌هایی را می‌شناسیم که نمی‌توانند آرام بنشینند.

به نظر می‌رسد هرگز گوش نمی‌دهند، دستورالعمل‌ها را هر چقدر هم که واضح ارائه کنید، دنبال نمی‌کنند، یا در زمآن های نامناسب نظرات نامناسب را بیان می‌کنند.

گاهی اوقات به این کودکان برچسب مشکل ساز می زنند یا به دلیل تنبلی و بی انضباطی از آن ها انتقاد می‌کنند. با این حال، ممکن است اختلال کمبود توجه و بیش فعالی داشته باشند.

آیا این رفتار کودک طبیعی است یا ناشی از اختلال کمبود توجه و بیش فعالی؟
تمایز بین اختلال کمبود توجه و بیش فعالی عادی «رفتار بچه» می تواند دشوار باشد. اگر فقط چند علامت را مشاهده کردید، یا علائم فقط در برخی شرایط ظاهر شد، احتمالاً اختلال کمبود توجه و بیش فعالی نیست.

اما اگر کودک شما تعدادی از علائم و نشانه‌های اختلال کمبود توجه و بیش فعالی را نشان می‌دهد که در همه موقعیت‌ها (در خانه، مدرسه، و در بازی) وجود دارد وقت آن است که نگاه دقیق‌تری به این موضوع داشته باشید.

زندگی با کودک مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی می تواند خسته کننده و طاقت فرسا باشد، اما به عنوان والدین کارهای زیادی می توانید انجام دهید تا علائم را کنترل کنید، بر چالش های روزانه غلبه کنید و آرامش بیشتری را به خانواده خود بیاورید.

باورهای غلط و حقایق در مورد اختلال کمبود توجه و بیش فعالی
باور غلط: همه کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی بیش فعال هستند.

واقعیت: برخی از کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی بیش فعال هستند، اما بسیاری دیگر که مشکلات توجه دارند، بیش فعال نیستند. کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی که بی توجه بوده اما بیش از حد فعال نیستند، ممکن است سر به هوا و بی انگیزه به نظر برسند.

باور غلط: کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی هرگز نمی توانند توجه کنند.

واقعیت: کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی اغلب می توانند روی فعالیت هایی که از آن لذت می برند تمرکز کنند. اما مهم نیست که چقدر تلاش می کنند، زمانی که کارشان خسته کننده یا تکراری است، در حفظ تمرکز مشکل دارند.

باور غلط: کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی اگر بخواهند می توانند بهتر رفتار کنند.

واقعیت: کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی ممکن است تمام تلاش خود را برای خوب بودن انجام دهند، اما هنوز نمی توانند آرام بنشینند، ساکت بمانند یا توجه کنند. آن ها ممکن است نافرمان به نظر برسند، اما این بدان معنا نیست که آن ها عمداً اینگونه رفتار می کنند.

باور غلط: در نهایت اختلال کمبود توجه و بیش فعالی کودکان از بین می‌رود.

واقعیت: اختلال کمبود توجه و بیش فعالی اغلب تا بزرگسالی ادامه می‌یابد، بنابراین منتظر نمانید تا فرزندتان از این مشکل پیشی بگیرد. درمان می تواند به کودک شما کمک کند تا علائم را مدیریت کرده و به حداقل برساند.

باور غلط: دارو بهترین گزینۀ درمانی برای اختلال کمبود توجه و بیش فعالی است.

واقعیت: دارو اغلب برای اختلال کمبود توجه تجویز می شود، اما ممکن است بهترین گزینه برای کودک شما نباشد. درمان مؤثر اختلال کمبود توجه و بیش فعالی شامل آموزش، رفتار درمانی، حمایت در خانه و مدرسه، ورزش و تغذیه مناسب است.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در کودکان
 

آموزش حرفه ای با دانش آموزان بیش فعال و اختلال کمبود توجه

آموزش به دانش آموزان بیش فعال و بیش‌فعالی نقش مهمی را دارد.

تا به حال با اختلال کمبود توجه و بیش‌فعالی در کلاس درس برخورد کرده‌اید؟ این نکات به معلمان در غلبه بر چالش‌های رایج کمک کرده و به بچه‌های مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی کمک می کند تا در مدرسه موفق شوند.

دانش آموزان بیش فعال و چالش های کلاس درس
اگر معلم هستید، این بچه‌ها را می‌شناسید: کسی که از پنجره به بیرون خیره می‌شود و حرکت پرنده ها را از درس جذاب تر می داند. کسی که نمی تواند روی صندلی بنشیند.

دانش آموزان بیش فعال و چالش های کلاس درس

کسی که به این سوال که “کدام رود نقش مهمی در توسعه تمدن مصر باستان داشته است؟” جواب می‌دهد «خانم موهایت را رنگ می کنی؟»

دانش‌آموزانی که علائم بارز اختلال کمبود توجه و بیش فعالی مانند بی‌توجهی، بیش‌فعالی و تکانشگری را نشان می‌دهند، می‌توانند ناامیدکننده یا خسته کننده باشند.

می‌دانید که آن ها باهوش هستند، اما به نظر می‌رسد که نمی‌توانند روی مطالبی که شما برای ارائه آن ها سخت کار می‌کنید تمرکز کنند. بعلاوه، رفتار آن ها زمان را تلف و کل کلاس را مختل می کند.

نکاتی در مورد دانش آموزان بیش فعال
با صحبت کردن خارج از نوبت یا حرکت در کلاس درس، توجه را طلب کنند.
در دنبال کردن مراحل مشکل داشته باشند، به خصوص زمانی که مراحل یک فهرست باشند، و نیاز باشد که به ترتیب در هر مرحله یک عملیات انجام دهند، مانند تقسیم طولانی یا حل معادلات.
اغلب فراموش می کنند که تکالیف را یادداشت کنند، آن ها را انجام دهند یا کارهای تکمیل شده را به مدرسه بیاورند.
اغلب از کنترل حرکات خود ناتوان هستند، که باعث می شود یادداشت‌برداری را برایشان دشوار شود.
با پروژه های بلندمدت که در آن ها نظارت مستقیمی وجود ندارد مشکل دارند.
در طول کار گروهی مسئولیت خود را انجام نمی دهند و حتی ممکن است گروهی را از انجام وظیفه خود باز دارند.
به این فکر کنید که محیط مدرسه چه کاری را از کودکان می خواهد انجام دهند: آرام بنشین، آرام گوش کن توجه کن، برنامۀ کلاس را دنبال کن، تمرکز کن.
این ها همان کارهایی است که بچه‌های مبتلا به اختلال بیش‌فعالی کمبود توجه (ADD) برای انجام آن ها مشکل دارند، نه به این دلیل که آن ها مایل نیستند، بلکه به این دلیل که مغزشان به آن ها اجازه نمی‌دهد. بنابراین آموزش دادن به آن ها آسان نیست.

کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی اغلب بهای مشکلات خود را با نمرات پایین، سرزنش و تنبیه، مسخره شدن توسط همسالان خود و عزت نفس پایین می پردازند.

در همین حال، شما به عنوان معلم، احساس گناه می کنید زیرا نمی توانید به کودک مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی توجه لازم را بکنید.

ترفندهایی وجود دارد که می‌توانید برای کمک به تمرکز دانش‌آموزان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی از آن ها استفاده کنید تا با موفقیت و بدون ایجاد اختلال در یادگیری کودکان دیگر بر چالش‌های یادگیری آن ها غلبه کنید.

مشاوره تلفنی کودک
مشاوره تلفنی کودک
آنچه معلمان می توانند برای کمک به کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی انجام دهند
چگونه می توان به بچه ای که آرام نمی گیرد و گوش نمی دهد یاد داد؟ پاسخ: با حوصله، خلاقیت و ثبات فراوان. به عنوان یک معلم، نقش شما ارزیابی نیازها و نقاط قوت فردی هر کودک است. سپس می‌توانید تدابیری ایجاد کنید که به تمرکز دانش‌آموزان بیش‌فعال کمک می‌کند.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-آموزش حرفه ای با دانش آموزان بیش فعال و اختلال کمبود توجه
 

حتما والدین فرزندان بیش فعال و اختلال کم توجهی بخوانند

نکاتی برای والدین فرزندان بیش فعال و اختلال کم که سبب بهبود زندگی آن ها می شود.

آیا فرزند شما اختلال کم توجهی و بیش فعالی دارد؟ در این مقاله یاد می گیرید که برای مدیریت رفتار آن ها و مقابله با چالش های رایج اختلال کم توجهی و بیش فعالی چه کار هایی می توانید انجام دهید.

کمک به والدین فرزندان بیش فعال
کمک به والدین فرزندان بیش فعال

زندگی با یک کودک یا نوجوان مبتلا به اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADD) می تواند خسته کننده و حتی طاقت فرسا باشد.

اما به عنوان والدین می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا بر چالش‌های روزانه غلبه کند، انرژی خود را به عرصه‌های مثبت هدایت کند و آرامش بیشتری را به خانواده‌تان بیاورید و هر چه زودتر و مداوم‌تر به مشکلات فرزندتان بپردازید، شانس بیشتری برای موفقیت در زندگی خواهد داشت.

کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی و بیش فعالی عموماً دارای نقص هایی در عملکرد اجرایی نیز هستند: توانایی فکر کردن، برنامه ریزی از قبل، سازماندهی، کنترل تکانه ها و تکمیل وظایف.

این بدان معناست که شما در فرایندی که فرزندتان به تدریج مهارت های اجرایی خود را به دست می آورد، باید مسئولیت اجرایی را بر عهده بگیرید و راهنمایی های بیشتری ارائه دهید.

اگرچه علائم اختلال کم توجهی و بیش فعالی نمی تواند چیزی جز خشم در شما برانگیزد، اما مهم است که به یاد داشته باشید کودکی که شما را نادیده می گیرد، آزار می دهد یا شما را خجالت می‌دهد، عمداً این کارها را انجام نمی دهد.

کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی و بیش فعالی، می‌خواهند ساکت بنشینند، می خواهند اتاق های خود را مرتب و منظم کنند، می‌خواهند هر کاری که والدینشان می‌گویند انجام دهند، اما نمی‌دانند چگونه باید این کارها را انجام دهند.

اگر در نظر داشته باشید که بیش فعالی به همان اندازۀ شما کودکتان را هم ناامید می‌کند، عکس‌العمل به روشهای مثبت و حمایتی بسیار آسان تر خواهد بود.

با صبر، شفقت و حمایت فراوان، می توانید اختلال کم توجهی و بیش فعالی دوران کودکی را مدیریت کنید و در عین حال از یک خانه پایدار و شاد لذت ببرید.

خانواده و والدین فرزندان بیش فعال
قبل از اینکه بتوانید فرزند مبتلا به اختلال کم توجهی و بیش فعالی را به طور موفقیت آمیزی کنترل کنید، درک تأثیر علائم فرزندتان بر خانواده به عنوان یک کل ضروری است.

کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی و بیش فعالی رفتارهای زیادی از خود نشان می دهند که می تواند زندگی خانوادگی را مختل کند. آن ها اغلب دستورات والدین را نمی شنوند، بنابراین از آن ها اطاعت نمی کنند.

آن ها بی نظم هستند، به راحتی حواسشان پرت می شود و سایر اعضای خانواده را منتظر نگه می دارند. یا کارهایی را شروع کرده و سپس فراموش می‌کنند که آن ها را به پایان برسانند، چه رسد به اینکه بعد از انجام جای آن ها را تمیز کنند.

کودکانی که مشکلات تکانشگری دارند، اغلب مکالمات را قطع می‌کنند، در زمان های نامناسب توجه می‌خواهند، و قبل از اینکه فکر کنند صحبت می‌کنند و چیزهای عجیب یا شرم‌آور می‌گویند. اغلب به سختی می توان آن ها را به رختخواب برد و خواباند.

کودکان بیش فعال ممکن است خانه را بهم بریزند یا حتی خود را در معرض خطر فیزیکی قرار دهند.

کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی و بیش فعالی
به دلیل این رفتارها، خواهر و برادر کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی و بیش فعالی با چالشهایی روبرو هستند. نیازهای آن ها اغلب کمتر از نیازهای کودک مبتلا به اختلال کم توجهی و بیش فعالی مورد توجه قرار می گیرد.

ممکن است وقتی اشتباه می کنند با شدت بیشتری مورد سرزنش قرار گیرند و موفقیت هایشان کمتر مورد تحسین قرار گیرد یا بدیهی انگاشته شود.

آن ها ممکن است به عنوان دستیار والدین به حساب آیند و اگر خواهر یا برادر مبتلا به اختلال کم توجهی و بیش فعالی تحت نظارت آن ها رفتار نادرست داشته باشد، سرزنش شوند.

در نتیجه، ممکن است عشق خود را به برادر یا خواهر مبتلا به اختلال کم توجهی و بیش فعالی به حسادت و کینه ختم شود.

الزام نظارت بر کودک مبتلا به اختلال کم توجهی و بیش فعالی می تواند از نظر جسمی و ذهنی خسته کننده باشد. ناتوانی کودک شما در “گوش دادن” می تواند منجر به ناامیدی و آن ناامیدی تبدیل به خشم شود که به دنبال آن باعث احساس گناه در مورد عصبانی شدن از کودک می شود.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-حتما والدین فرزندان بیش فعال و اختلال کم توجهی بخوانند
 

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در بزرگسالان

نشانه ها و راه های درمان اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در بزرگسالان چیست؟

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی فقط مشکل دوران کودکی نیست. بیاموزید که علائم و نشانه‌های اختلال کمبود توجه و بیش فعالی بزرگسالان چگونه به نظر می رسند و چه کاری می توانید در مورد آن انجام دهید.

درک اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در بزرگسالان
زندگی می تواند یک روند متعادل کننده برای هر شخصی باشد، اما اگر خود را دائما دیر، بی نظم، فراموشکار، و تحت فشار مسئولیت های خود می بینید، ممکن است به اختلال نقص توجه و بیش فعالی مبتلا باشید که به عنوان ADD شناخته می شد.

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی بسیاری از بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می دهد. طیف گسترده ای از علائم ناامید کننده آن می تواند مانع همه چیز از روابط تا حرفه شما شود.

در حالی که دانشمندان دقیقاً مطمئن نیستند که چه چیزی باعث اختلال کمبود توجه و بیش فعالی می شود، آندها گمان می کنند که ریشه ی این اختلال از آمیزه ای از ژن ها، محیط و تفاوت های جزئی در نحوه اتصال مغز سرچشمه میگیرد.

اگر تشخیص داده شد که شما مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی یا ADD در دوران کودکی هستید، این احتمال وجود دارد که حداقل برخی از علائم را تا بزرگسالی منتقل کرده باشید.

اما حتی اگر هرگز در کودکی تشخیص داده نشدید، البته این بدین معنا نیست که اختلال کمبود توجه و بیش فعالی نمی تواند شما را به عنوان یک بزرگسال تحت تاثیر قرار دهد.

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی اغلب در طول دوران کودکی ناشناخته می ماند. به ویژه در گذشته چنین بود، زیرا در آن زمان که افراد کمتری از آن آگاه بودند. خانواده، معلمان یا دیگران ممکن است به جای تشخیص علائم و شناسایی مشکل واقعی، فرد را رویاپرداز، مسخره، سست، مشکل ساز یا فقط یک دانش آموز بد خطاب می کردند.

متناوباً، ممکن است در دوران جوانی توانسته باشید علائم اختلال کمبود توجه و بیش فعالی را مهار کنید، اما با افزایش مسئولیت‌هایتان در بزرگسالی، با مشکلاتی مواجه شدید. مسئولیت های بیش تری داشته باشید، دنبال کردن شغل، تشکیل خانواده، اداره خانه، تمرکز و حفظ موقعیت ها سخت تر می شود.

این می تواند برای هر کسی چالش برانگیز باشد، اما اگر شما اختلال کمبود توجه و بیش فعالی دارید، ممکن است این کار کاملا غیرممکن به نظر برسد.

خبر خوب این است که مهم نیست چقدر طاقت فرسا باشد، چالش های اختلال کمبود توجه قابل شکست هستند. با آموزش، حمایت و کمی خلاقیت، می توانید یاد بگیرید که علائم اختلال کمبود توجه و بیش فعالی بزرگسالان را مدیریت و حتی برخی از نقاط ضعف خود را به نقاط قوت تبدیل کنید.

برای شکست دادن مشکلات اختلال کمبود توجه و بیش فعالی بزرگسالان و شروع به موفقیت در شرایط خود، هرگز دیر نیست.

باورهای غلط و حقایق در مورد اختلال کمبود توجه در بزرگسالان
باور غلط: اختلال کمبود توجه و بیش فعالی فقط فقدان اراده است.

افراد مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی روی چیزهایی تمرکز می کنند که برایشان جالب است. اگر واقعاً می خواستند می توانستند روی هر کار دیگری تمرکز کنند.

واقعیت: اختلال کمبود توجه و بیش فعالی بسیار شبیه یک مشکل اراده است، اما اینطور نیست. این اساسا یک مشکل شیمیایی در سیستم مدیریت مغز است.

باور غلط: افراد مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی هرگز نمی توانند توجه کنند.

واقعیت: افراد مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی اغلب می توانند روی فعالیت هایی که از آن لذت می برند تمرکز کنند. اما مهم نیست که چقدر تلاش می کنند، زمانی که کار در حال انجام خسته کننده یا تکراری است، در حفظ تمرکز مشکل دارند.

باور غلط: همه افراد علائم اختلال کمبود توجه و بیش فعالی را دارند و هر کسی با هوش کافی می تواند بر این مشکلات غلبه کند.

واقعیت: بیش فعالی بر افراد در تمام سطوح هوش تأثیر می گذارد. و اگر چه همه گاهی اوقات علائم اختلال کمبود توجه و بیش فعالی را دارند، تنها کسانی که دارای اختلالات مزمن ناشی از این علائم هستند، دارای اختلال کمبود توجه و بیش فعالی تشخیص داده می‌شوند.

باور غلط: کسی نمی تواند اختلال کمبود توجه و بیش فعالی داشته باشد و همچنین افسردگی، اضطراب یا سایر مشکلات روانپزشکی داشته باشد.

واقعیت: احتمال ابتلا به اختلال روانپزشکی یا یادگیری در فرد مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی شش برابر بیشتر از سایر افراد است. اختلال کمبود توجه و بیش فعالی معمولاً با سایر اختلالات همپوشانی دارد.

باور غلط: تا زمانی که در کودکی اختلال کمبود توجه و بیش فعالی یا ADD تشخیص داده نشده باشد، نمی‌توانید در بزرگسالی به آن مبتلا شوید.

واقعیت: بسیاری از بزرگسالان در تمام زندگی خود با علائم ناشناخته اختلال کمبود توجه و بیش فعالی دست و پنجه نرم می کنند. آن ها کمکی دریافت نکرده‌اند زیرا تصور می‌کردند که مشکلات مزمن آن ها، مانند افسردگی یا اضطراب، ناشی از سایر اختلالات است که به درمان معمول پاسخ نمی‌دهند.

علائم و نشانه های اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در بزرگسالان
در بزرگسالان، اختلال کمبود توجه اغلب کاملاً متفاوت از کودکان به نظر می رسد و علائم آن برای هر فردی منحصر به فرد است. دسته های زیر علائم رایج اختلال کمبود توجه و بیش فعالی بزرگسالان را برجسته می کند. تمام تلاش خود را برای شناسایی مناطقی که در آن مشکل دارید انجام دهید.

هنگامی که مشکل‌سازترین علائم خود را مشخص کردید، می‌توانید تدابیری برای مقابله با آن ها انجام دهید.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در بزرگسالان
 

مدت زمان درمان بیش فعالی از نظر متخصص

مدت زمان درمان بیش فعالی

مدت زمان درمان بیش فعالی چقدر می باشد؟ یکی از دغدغه های افرادی که برای بیش فعالی شان به روانپزشک مراجعه نمی کنند این است که آن ها گمان می کنند که در صورتی که دوره دارو درمانی آغاز شود تا آخر عمرشان باید دارو مصرف نمایند. یکی از اختلالات اعصاب و روان بیش فعالی می باشد که با فعالیت بیش از حد و غیر معمول فرد همراه است اما برای آن درمان های بسیاری وجود دارد.

یکی از روش های درمانی دارو درمانی می باشد که در کنار درمان های روانشناختی و رفتاری، بهترین تاثیر را بر روی فرد می تواند بگذارد و بهترین کار این است که از افراد متخصص و روانشناس کمک بخواهند تا اطلاعات لازم در مورد بیش فعالی را در اختیار شما قرار دهند، در ادامه این مقاله در مورد روش های درمانی بیش فعالی و طول مدت آن مطالبی بیان شده است.

علائم بیش فعالی
قبل از آن که به بررسی مدت زمان درمان بیش فعالی بپردازیم لازم است در مورد اختلال بیش فعالی آگاهی های لازم را به دست آوریم، بیماری بیش فعالی در کودکان و بزرگسالان به وجود می آید و یکی از نشانه های آن فعال بودن به صورت غیر معمول می باشد، ارتباط داشتن با افرادی که به بیماری بیش فعالی مبتلا می باشند دشوار است و والدین، معلمان، همکاران و کارفرمایان با سختی های بسیاری رو به رو می شوند.

کودکان و بزرگسالانی که به بیماری بیش فعالی دچار می شوند به خاطر این مسئله و نحوه واکنش مردم به اختلالاتی مانند افسردگی و اضطراب دچار می شوند.

اختلالات بیش فعالی علائم و نشانه هایی مخصوص به خودش را دارد که در زیر برخی از این علائم را بیان می کنیم:

فعالیت فیزیکی مداوم و زیاد
رفتارهای پرخاشگرانه و تحریک پذیری بالا
بروز رفتارهای ناگهانی و تکانه ای
ناراحت شدن و پریشانی با کوچک ترین مسئله
نداشتن تمرکز در انجام کارهایی مانند درس خواندن و یادگیری
نکته ای که باید به آن توجه شود این است که بیش فعالی قابل درمان می باشد و برای درمان آن روش های روانشناختی و دارویی زیادی ابداع شده است بنابراین می توانید به راحتی نشانه ها و علائم این بیماری را کنترل کنید و از شدت یافتن این بیماری جلوگیری نمایید. در صورتی که بتوانید این بیماری را به موقع تشخیص دهید مدت درمان آن کاهش خواهد یافت بنابراین تشخیص به موقع اهمیت بسیاری دارد.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-مدت زمان درمان بیش فعالی از نظر متخصص