روانشناسی برتر

مشاوره خانواده

روانشناسی برتر

مشاوره خانواده

مشاوره خانواده و روانشناسی

۹ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «وابستگی به والدین» ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

تاثیر دعوای والدین بر کودک یکی از آسیب‌زاترین تجربیات برای کودکان است. این دعواها می‌تواند تأثیرات منفی کوتاه‌مدت و بلندمدت بر رشد و سلامت کودک داشته باشد. تاثیر دعوای والدین بر کودک بسیار زیاد است. کودکان در مقابل  واقعه های دردناک بسیار صدمه پذیر می باشند. بنابراین دعوای والدین سلامتی روانی آنها دچار خطر می شود.

پژوهش ها نشان گر این می باشد که دعواهای بین والدین مخصوصاً مشاجره های غیر قابل حل در موقع جدایی ، در مدت طولانی سلامت روانی  و خوشبختی کودک را تحت تاثیر قرار می دهد.

تاثیر دعوای والدین بر کودک
قبلیبعدی
۱۲
مشاوره نجات زندگی
تاثیرات کوتاه‌مدت دعوای والدین بر کودک
بر طبق مطالعات سایت “مشاوره خانواده “، فرزندانی که در معرض اختلاف‌های حاد، به طور مداوم و دارای زمان زیاد پدر و مادر خود قرار می گیرند،  به اشخاصی تهاجمی و دارای خشم تبدیل می شوند.

تاثیر دعوای والدین بر کودک امکان دارد موجب کم شدن اعتماد به نفس،  استرس و افسردگی در کودک شود که در برخی از فرزندان  به خودکشی هم تبدیل می‌شود. علاوه بر این موارد رویکرد تحصیلی کودک به دلیل اختلافات والدین صدمه می بیند

که همین امر در پرورش یافتن توانایی‌های عاطفی و اجتماعی موثر می باشد. پژوهشگران اعتقاد دارند که کودکان در تمام سنین در اختلاف‌های میان والدین تحت تاثیر قرار می‌گیرند از طرفی دیگر اگر کودکان شاهد مشاجره والدین باشند. خوش بین بودن خود را نسبت به جهان و مهارت های خود برای کسب کردن هماهنگی و عشق از دست خواهند داد. شدت تاثیر دعوای والدین بر کودک به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:

سن کودک: کودکان کوچکتر نسبت به کودکان بزرگتر بیشتر تحت تأثیر دعوای والدین قرار می‌گیرند.
شدت دعوا: دعواهای شدیدتر تأثیرات مخربی‌تری بر کودکان دارند.
فرکانس دعوا: دعواهای مکرر تأثیرات مخربی‌تری بر کودکان دارند.
اگر کودک شما شاهد دعوای والدین خود است، مهم است که به او کمک کنید تا با این شرایط کنار بیاید.

تاثیر دعوای والدین بر کودک
تاثیر دعوای والدین در بزرگسالی
تاثیر دعوای والدین در بزرگسالی نی نی سایت می تواند تأثیرات منفی زیادی بر فرزندان داشته باشد. این تأثیرات می تواند شامل موارد زیر باشد:

مشکلات عاطفی: کودکانی که شاهد دعوای والدین خود هستند، بیشتر در معرض ابتلا به مشکلات عاطفی مانند اضطراب، افسردگی، و عزت نفس پایین قرار دارند.
مشکلات رفتاری: این کودکان ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه، ناسازگارانه، یا منزویانه از خود نشان دهند.
مشکلات تحصیلی: این کودکان ممکن است در مدرسه عملکرد ضعیفی داشته باشند و یا ترک تحصیل کنند.
مشکلات روابط: این کودکان ممکن است در برقراری روابط سالم با دیگران مشکل داشته باشند.
علائم مصرف مواد مخدر
از نظر روانشناسی تاثیر دعوای والدین بر کودک می تواند سبب:

شب ادراری
افسردگی
اعتیاد
استرس شدید
بی خوابی
بیش فعالی
خشونت و پرخاشگری
حمله عصبی در بزرگسالی
جامعه گریزی
بدبینی نسبت به جنس مخالف
و غیره

منبع:مشاوره خانواده-والدین با دعوا کودکی ام را سیاه کردند
 

  • سارا پارسایی
  • ۰
  • ۰

بازی با کودک ۱۱ ساله در حال رشد و تغییر سریع هستند. آنها به سرعت در حال یادگیری و درک مفاهیم جدید هستند و همچنین علاقه زیادی به تعاملات اجتماعی دارند. بازی می تواند راهی عالی برای کودکان ۱۱ ساله برای یادگیری، رشد و سرگرم شدن باشد. بازی برای رشد و توسعه مهارت های کودک شما مهم است. بازی با کودک در واقع می تواند مقداری از استرس روز شما و کودکتان را کاهش دهد. این یک شرایط برد-برد برای والدین و کودکان است.

بازی با کودک ۱۱ ساله
در اینجا چند ایده برای بازی با کودک ۱۱ ساله آورده شده است:

بازی های فکری و استراتژیک
بازی های فکری و استراتژیک می توانند به تقویت مهارت های حل مسئله، تفکر منطقی و برنامه ریزی کودکان کمک کنند. برخی از بازی با کودک ۱۱ ساله عبارتند از:

شطرنج
رومیزی
منچ
مونوپولی
دومینو
ریاضیات
جستجوی کلمات
 

بازی های گروهی
بازی های گروهی می توانند به تقویت مهارت های ارتباطی، همکاری و حل مسئله کودکان کمک کنند. برخی از محبوب ترین بازی با کودک ۱۱ ساله عبارتند از:

مافیا
اسم فامیل
پانتومیم
هفت سنگ
پکیج استعدادیابی کودک و نوجوان ستاره ایرانیان جامع ترین و دقیق ترین پکیج در ایران است که در سطح بین المللی هم اعتبار بالایی دارد. به منظور اطلاع از شرایط پکیج استعداد یابی می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

بازی های حرکتی
بازی های حرکتی در دسته بازی با کودک ۱۱ ساله می توانند به تقویت مهارت های حرکتی کودکان کمک کنند. برخی از بازی های حرکتی محبوب برای کودکان ۱۱ ساله عبارتند از:

فوتبال
بسکتبال
والیبال
تنیس
بدمینتون
دوچرخه سواری
پیاده روی

بازی با کودک 11 ساله

بازی های خلاقانه
بازی های خلاقانه می توانند به پرورش خلاقیت و تخیل کودکان کمک کنند. برخی از بازی های خلاقانه محبوب برای کودکان ۱۱ ساله عبارتند از:

نقاشی
رنگ آمیزی
سفالگری
نجاری
موسیقی
بازیگری
هنگام انتخاب بازی برای کودک ۱۱ ساله، مهم است که به علاقه ها و توانمندی های او توجه کنید. همچنین، مهم است که بازی را به گونه ای انتخاب کنید که چالش برانگیز و سرگرم کننده باشد، در انتخاب بازی ها حتما ویژگی های سنی کودک یازده ساله را به یاد داشته باشید.

باغبانی
چه حیاط کوچک یا بزرگی داشته باشید، می توانید پروژه های باغبانی زیادی را با بچه ها انجام دهید. برای شروع، سعی کنید چند دانه از گل ها یا سبزیجات مورد علاقه آنها را تهیه کنید. می توانید این ها را با هم بکارید و به بچه هایتان کمک کنید تا برای هر مرحله یک دفترچه گیاهی همراه با عکس داشته باشد.

با هم کتاب بخوانید
واژگان، خواندن و مهارت های ارتباطی فرزندتان را با خواندن کتاب های زیبا، روزنامه ها یا فصل های مورد علاقه او با آنها تقویت کنید. می توانید به توضیح مفاهیمی که آنها هنوز نمی فهمند کمک کنید و جستجوی معانی و دایره لغتی و ارتباطی را برای آنها آسان تر کنید و به مرور به آن ها کمک می کنید تا بهتر در آینده

کارهای خانه
با آشنا کردن آنها با برخی از کارهای خانه، به آنها یاد می دهید که در خانه به آنها کمک کنند. موارد ساده ای را انتخاب کنید که به بهداشت و آراستگی در اطراف خانه کمک می کند. شب‌هایی را تعیین کنید که خانواده با هم کارها را انجام می‌دهند تا مهارت‌های همکاری را القاء کنند و همچنین به بچه‌ها یاد دهند که چگونه از خانه مراقبت کنند و به مرور قدر کسانی که در خانه کار می کنند را بیش تر بدانند.

نکات مهم
در اینجا چند نکته برای بازی با کودک ۱۱ ساله آورده شده است:

زمان بازی را محدود کنید. کودکان ۱۱ ساله نیاز به فعالیت بدنی و اجتماعی دارند. مهم است که زمان بازی را به گونه ای محدود کنید که کودک فرصت کافی برای انجام سایر فعالیت ها را داشته باشد.
از بازی برای یادگیری استفاده کنید. بازی می تواند راهی عالی برای یادگیری مفاهیم جدید و تقویت مهارت ها باشد. از بازی برای آموزش کودکان در مورد موضوعات مختلف مانند تاریخ، علوم، ریاضیات و غیره استفاده کنید.
از بازی برای تقویت روابط استفاده کنید. بازی می تواند راهی عالی برای تقویت روابط بین شما و کودکتان باشد. از بازی برای ایجاد ارتباط و صمیمیت با کودکتان استفاده کنید.
بازی با کودک ۱۱ ساله می تواند راهی عالی برای تقویت رشد و یادگیری او باشد. با انتخاب بازی های مناسب و رعایت نکات بالا، می توانید از بازی با کودکتان لذت ببرید و به او کمک کنید تا به طور کامل رشد کند.

منبع:کانون مشاوران ایران-بازی با کودک ۱۱ ساله ✔️ بهترین پل ارتباطی والدین و کودک
 

  • سارا پارسایی
  • ۰
  • ۰

تبدیل شدن به پدر و مادر می تواند تاثیرات بدی روی روابط شما داشته باشد، در این مقاله راه کارهایی برای کمک به شما ارائه شده است:

تبدیل شدن به پدر و مادر  یک  اتفاق شادی بخش، شگفت آور، و گاهی خسته کننده و سخت است. با خود بهترین و بدترین ها را به همراه دارد (ممکن است در یک لحظه بهترین را تجربه کنید و لحظه ای دیگر بدترین را). برای اکثر ما، این اتفاق تجربه ایست که بیشترین تغییر در زندگی را ایجاد می کند. یکی از این تغییرات در زندگی شما به عنوان یک زوج است. گذر از جایگاه  یک زن و شوهر که تمرکزشان روی یکدیگر است به پدر و مادری که مجبور هستند یک بچه را اولویت زندگی خود قرار بدهند، بسیار سخت است حتی برای زوج های بسیار شاد و سلامت. ممکن است برخی از روابط شما بخاطر نیازهای مبرمی که  مسئولیت پدر ومادری ایجاد می کند ، کمرنگ شده حتی ازبین برود. و در نتیجه، زمانیکه وظیفه پدر و مادری را به عهده می گیرید، بعد از گذشت ماه ها متوجه می شوید شما وشریک زندگیتان، زمان کمتری برای با هم بودن دارید، همدیگر را بیشتر آزار می دهید، و یا نسبت به قبل بیشتر قطع ارتباط می کنید.

اگر شما اینطور هستید، بدانید تنها نیستید.

مطالعات روانشناسی بیشماری ، آنچه را که روانشناسان” کاهش رضایت زناشویی طی تبدیل شدن به پدر ومادر”  می نامند، بررسی می کند. در مورد این نکته که این کاهش رضایت چقدر بد است واین اتفاق برای زن بدتر است یا برای مرد، و اینکه  چه  عواملی به جلوگیری از آن کمک می کند،  اختلاف نظرهایی وجود دارد.  از آنجا که محققان نمی توانند برای افراد به صورت تصادفی تعیین کنند بچه داشته باشند یا نه، نمی‌توانیم مدارک تجربی لازم را داشته باشیم تا با قطعیت بگوییم پدر و مادر شدن برای ازدواج بد است. ولی نتایج مطالعاتی که  روی زوج ها در طول دوره قبل از بچه دارشدن تا سال های بعداز تولد اولین فرزندشان  انجام شده ( معمولا در مقایسه با زوج هایی که بچه ندارند) همواره اینطور نشان داده که برای بیشتر زوج ها بچه دار شدن ، مشکلاتی در روابطشان بوجود می آورد.

موضوع  دیگری که این مطالعات به آن اشاره می کند این است که این نوع آسیب حتمی نیست.-  روابط برخی از زوج ها بعد از تولد اولین بچه دچار افول نشد. ولی چطور می توانید یکی از این پدر ومادر ها باشید؟  تغییر دادن بعضی از این اتفاقات  آسان نیست—داشتن امکانات مالی بیشتر، بارداری برنامه ریزی شده و والدینی که با هم زندگی می کنند، همگی عوامل حمایتی بالقوه ای هستند.  اولویت بندی  روابط بین زوج ها و تعیین زمانی برای باهم بودن عاملی است  که کنترل آن در دست شماست. البته حرف زدن تا عمل کردن راحت تر است، زیرا که این کارها را برای نوزادی  نیازمند و دوست داستنی انجام می دهید که زندگی اش برای شما ارزشمند است. بی شک می توانید با انجام  اقداماتی به حفظ سلامت روانی و روابطتان طی سال های اولیه پدر و مادرشدن کمک کنید. وشرایط به گونه ای پیش می رود که حتی نیاز به استخدام پرستار بچه برای ملاقات  های شبانه ندارید.

۱-اولویت بندی زمان خواب

محققان فکر می کنند یکی از دلایلی که تبدیل شدن به پدر ومادر برای روابط  زوجین، مشکل  ایجاد می کند

این است که بخاطرلذت های دوست داشتنی بچه دارشدن ، خواب دچار اختلا لات سختی می شود. وقتی کم خواب می شوید، ممکن است در برخورد با اتفاقات بد خود را عصبانی و بد خلق و متخاصم  ببینید. نویسنده مطالعه وهمکارش به این نکته رسیدند که هر کدام از زوج هایی که  شب قبل کمتر خوابیده باشند، بیشتر دعوا می کنند و در حل تعارضات  بدتر عمل می کنند. اگر تا به حال شب بیداری را تجربه نکرده باشید، احتمالا از کم خوابی های زیاد رنج خواهید برد. بعد ازتحمل  چند شب کم خوابی، افراد می گویند احساس خستگی نمی کنند ولی در انجام کارهای ذهنی ضعیف عمل می کنند.

برای بسیاری ، اولویت بندی خواب مشکل است- رها کردن ظروف نشسته، و اتاق پذیرایی مرتب نشده سخت است و اینکه گاهی تنها زمان باقی مانده شما را هم در انتهای یک روز سخت بخواهند  بگیرند—ولی این سختی ها ارزش دارد. اگر همچنان شب ها از خواب بیدار می شوید تا از کودک خود مراقبت کنید راه هایی وجود دارد تا بتوانید خوابتان را برنامه ریزی کنید. به عنوان مثال، برای خودتان زمانی برای خواب در نظر بگیرید، در این زمان گوشی تلفن یا تبلت به رخت خواب نبرید، با داشتن خواب خوب و سلامت، در طول شب مشغول غلطیدن وچرخیدن در رختخواب نیستید و حتی خوب است اگر در تختی جدا بخوابید تا شریک خود را بیدار نکنید. در باره راه های دیگر تقسیم کردن ساعات خواب شبانه فکرکنید در این‌صورت هر دونفر می توانند کمی خواب خوب و عمیق داشته باشند.

اگربه خوبی استراحت کرده باشید، روبه رو شدن با هر مساله ای راحت تر و بهتر است. اگر کارتان را سریع تر انجام دهید، کمتر اشتباه کنید، و کنترل بیشتری روی احساساتتان دارید و موثر تر خواهید بود. پس به جای بیدار ماندن و سروکله زدن با کارهای خانه، شغل، و مسائل شخصی، کمی بخوابید و ببینید که آیا حل مسائل درصبح آرام راحت تر نیست ؟! این ضرب المثل را فراموش نکنید، ” هیچ وقت با عصبانیت به رخت خواب نروید” در عوض تلاش کنید” اگر عصبانی هستید، بگویید دوستت دارم و شب بخیر” و ببینید صبح که بیدار می شوید هنوزآن مشکل وجود دارد یا نه؟

۲-به یکدیگر اعتماد کنید!

شب های بی خوابی، نوزاد نق نق کنان، و تمام الزامات پدرو مادری به هرمشکل دیگری که قبل از بچه دارشدن داشتید اضافه شده است. تبدیل شدن به پدر و مادر با وجود تمام لذت ها و شادی هایی که دارد می تواند به صورت غیر قابل وصفی استرس آور باشد. استرس باعث می شود  به سختی بتوانید همسری  آماده و عاشق باشید. بنابراین بدانید  وقتی همسرتان به شما تلنگر می زند، یعنی  فراموش کرده کاری که به او محول کرده اید را انجام بدهد و این معنی را ندارد که دیگر آنطور که دلتان می خواهد  مهربان و عاشق نیست. به جای اینکه عصبانی وخشمگین شوید، سعی کنید این حقیقت را جایگزین احساس بدتان کنید که او دوستتان دارد و احتمالا کم خوابیده و استرس زیادی  دارد. سرزنش مشکلات جزئی رابطه به خاطر دلایل خارجی مثل کمبود خواب، یا کم حافظه بودن به علت نگهداری از بچه، می تواند کمک کند شرایط را تحت نظر داشته باشید و در صورت امکان از تبدیل شدن چیزهای کوچک به مسائل بزرگ جلوگیری کنید.

البته اعتماد کردن به یکدیگر بسیار سخت است. مخصوصا اگر دچار کم خوابی باشید، پس سعی کنید برای خودتان قاونی وضع کنید. به عنوان مثال هر زمان احساس کردید ازجانب همسرتان متحمل آزار و اذیت شده اید با خودتان این جمله را تکرار کنید” این شخصیت واقعی او نیست، این کمبود خواب است” و یا چیزهای دیگری مثل این. همچنین باید تلاش کنید به خاطر آورید دفعه قبل شما کاری مشابه انجام داده و به خودتان یادآوری هر دوی شما می توانید اشتباهات زیادی داشته باشید.

البته، درست نیست که در برخورد با مسائل جدی بی اعتنا باشید. همچنان مهم است شرایط را تحت نظر بگیرید.

۳-قدرشناس باشید

زمان کم و داشتن کارهای زیاد، می تواند باعث شود هر کدام از شما ، دیگری را مسئول کارها بدانید. چه کسی وقت دارد بگوید برای درست کردن شام متشکرم وقتی که شما مشغول آماده کردن بچه برای خوابیدن بودید؟ ولی کمی حق شناسی می تواند نتیجه بخش باشد (مشکلات را قابل تحمل تر کند). تحقیقات نشان می دهد که هرچه افراد قدرشناس تر باشند، از روابطشان رضایت بیشتری خواهند داشت و این موضوع به ویژه در دوره های گذار مثل بچه دارشدن صحت دارد. پس مسائل کوچک مثل:۱- آگاهی از تلاش های همسرتان، ۲-صرف زمان برای داشتن احساس خوشبختی در این مورد که در این سفر پر هرج و مرج همراه همسرتان هستید، یا۳- بازگشت به زمان های قبل که وقتی همدیگر را برای اولین بار ملاقلت کردید چه احساسی داشتید و ابراز همان احساسات به همسرتان، این عوامل می تواند کمک کند روابطتان صمیمانه و برقرار بماند. وقتی شروع  به بیان حق شناسی و قدردانی می کنید ، احتمالا متوجه می شوید همسرتان نیز مشتاق است قدر شناسی اش را ابراز کند. و این احساس چقدر بهتر می بود  که برای تمام شام هایی که تهیه کرده بودید و پوشک هایی که عوض می کردید  و فکرمی کردید  به کارهایتان توجه نمی شود، تشکری ازصمیم قلب  دریافت می کردید؟

۴-باهمدیگر یک سرگرمی تازه (که زمان بر نباشد) را شروع کنید.

تحقیقات نشان می دهد مشغول شدن ( باهمدیگر) به سرگرمی های جدید برای زوج ها خوب است و این موضوع به ویژه  طی تبدیل شدن زوج ها به پدر ومادر، زمانی که بیشتر وقت شما صرف تمرکز بر روی چیزهایی غیراز روابطتتان می شود، صحت دارد. مخصوصا اگرتشخیص دهید سرگرمی های قدیمی که داشتید در این سبک جدید زندگی شما به خوبی قبل عمل نمی کند. مطمئنا وقتی دارید کالسکه بچه را هل می دهید، می‌توانید به پیاده روی (عادتی که قبلا هم داشتید) ادامه دهید ولی دیگر منطقی نیست که بخواهید هرهفته  تمام طول روز را صرف بالارفتن از کوه کرده یا غذا درست کنید و در صبح جمعه یک مسابقه دوی ماراتون در تلویزیون ببینید. پیداکردن یک سرگرمی جدید که بتوانید به عنوان یک زوج انجام دهید ارزشمند است—یک سرگرمی جدید شما دونفر را کنار هم می آورد و موضوعات جدیدی دراختیارتان می‌گذارد تا باهم گفتگو کنید، مخصوصا زمانی که اکثر اراتباطات شما مانند یک جلسه کاری بوده است.

منبع:کانون مشاوران ایران-نکات ارتباطی برای والدین جوان
 

  • سارا پارسایی
  • ۰
  • ۰

کودکان ویژگی های فیزیکی والدینشان را به ارث می برند، ولی دانشمندان در رابطه با به ارث بردن ویژگی های شخصیتی والدین توسط کودکان کمتر مطمئن هستند. برخی از ویژگی های شخصیتی که در کودکان ظاهر می شوند پایه ی ژنتیکی دارند، ولی در شکل گیری شخصیت چندین ژن نقش دارند. محیط نیز در شکل گیری رشد ویژگی های شخصیتی نقش دارند. با وجود اینکه ممکن است کودک شما در برخی ویژگی های شخصیتی گرایش ژنتیکی نشان دهند با این حال این ویژگی ها زمانی خود را نشان می دهند که محیط شرایط لازم برای بروز صفات مرتبط با این ژن ها را فراهم سازد.

ژنتیک و شخصیت
محققین در شکل گیری ویژگی های شخصیتی ویژگی های ژنتیکی را دخیل می دانند. ژن‌های مختلفی در کودک وجود دارند که باعث شکل گیری ویژگی شخصیتی کودک می شوند. در برخی موارد به دلیل تاثیر شرایط محیطی و یا تاثیر ژن های دیگر برخی از ژن‌ها فعال و یا غیر فعال می شوند. بر طبق گزارش شبکه ی خبری ژنوم، ژنها از طریق پیام های شیمیایی مانند ترشح هورمون سرتونین و دوپامین که می توانند تاثیرات عمیقی بر روی مغز داشته باشند ویژگی های شخصیتی فرد مانند اضطراب و خجالتی بودن را تحت تاثیر قرار می‌دهند.

تاثیر وراثت در مقابل تاثیر محیط
حدود ۴۰ درصد از ویژگی های شخصیتی از طریق وراثت به ارث می رسند، بر طبق نظریه دکتر دیوید فاندر، پرفسور روانشناسی دانشگاه ریورساید کالیفرنیا، و نویسنده ی «معمای شخصیت». این نظریه به طور قابل توجهی تاثیر محیط را مورد بررسی قرار داده است. فاکتورهای محیطی به چیزی بیشتر از محل زندگی فردر اشاره دارند؛ تاثیرات فرهنگی و تجربیات اولیه زندگی و شرایطی که در آن شخص بزرگ شده بر شخصیت فرد اثر گذارند. برای مثال بر طبق نظریه ی دکتر فاندر افرادی که حامل ژن تاثیر گذار بر سروتونین هستند در معرض خطر افسردگی و رفتارهای ضد اجتماعی بیشتری هستند، اما تنها زمانی که کودکی انها سرشار از استرس و بدرفتاری از سوی محیط باشد.

صفات خانوادگی
حتی دوقلوهای همسان، کسانی که آرایش ژنتیکی یکسان دارند، ویژگی های شخصیتی یکسانی ندارند. در حالی که آنها رفتارهای شخصیتی نزدیک تری در مقابل دوقلوهای ناهمسان و خواهر و برادهای غیر دوقلو دارند، آنها تنها ۵۰ درصد از ویژگی های شخصیتی یکسانی برخوردارند بر اساس گفته روانشناس کودک دکتر دیوید شافر در کتابش «جامعه و رشد شخصیت». دوقلوهای ناهمسان حدود ۳۰ درصد از ویژگی های شخصیتی یکسانی برخوردارند، در حالی که خواهر و بردارهای غیر دوقلو ۲۰ درصد از ویژگی های شخصیتی یکسانی را دارا می باشند. از لحاظ بیولوژیکی کودکانی که در یک خانواده بزرگ شده اند از نظر ویژگی های شخصیتی تنها ۷ درصد به یکدیگر شباهت دارند.

منبع:کانون مشاوران ایران-آیا کودکان شخصیت والدینشان را به ارث می برند؟
 

  • سارا پارسایی
  • ۰
  • ۰

من نامادری هستم چه باید کنم؟ چگونه ناپدری مهربان باشیم؟ ارتباط، صبر، ایجاد استانداردهای توافق شده توسط بزرگسالان درگیر و تثبیت نقش عضو جدید در خانواده ای که قبلاً زندگی نامه قبلی دارد، کلیدی است تا داستان «سیندرلا» تکرار نشود.
پذیرش ناپدری و نامادری جدید

من نامادری هستم چه باید کنم؟ چگونه ناپدری مهربان باشیم؟ ارتباط، صبر، ایجاد استانداردهای توافق شده توسط بزرگسالان درگیر و تثبیت نقش عضو جدید در خانواده ای که قبلاً زندگی نامه قبلی دارد، کلیدی است تا داستان «سیندرلا» تکرار نشود.
شریک جدید والدین باید در روند انطباق با شرایط جدید خانواده با فرزندان صبور باشد.

پذیرش ناپدری و نامادری جدید
داستان های کلاسیک، مانند سفید برفی یا سیندرلا ، به شهرت نامادری ها و ناپدری ها آسیب رسانده است. حتی مطالعاتی در این زمینه وجود دارد، مانند برونو بتلهایم، روانشناس و شاگرد زیگموند فروید، که رساله روانشناسی افسانه ها را نوشت . او در کار خود به این نتیجه می‌رسد که نامادری و ناپدری (اما بالاتر از همه، اولی‌ها) بار منفی برای کودک دارند، زیرا به دلیل پیوندی که وجود دارد، دلبستگی مادر و فرزند عمیق‌تر از پدران است. از همان ابتدا ایجاد شده است.

پویایی کلی که معمولاً در این نوع خانواده‌های بازسازی‌شده اتفاق می‌افتد این است که پیوند بین کودک و والدینی که دیگر با او زندگی نمی‌کنند شکسته می‌شود و پویایی ایجاد می‌شود که در آن نامادری یا ناپدری می‌خواهد مورد محبت قرار گیرد تا تعهد را تضمین کند. پیلار مونوز روانشناس کودک و نوجوان توضیح می دهد که با شریک زندگی که باعث طرد در خردسال می شود .

شماره مشاوره روانشناسی
هر خانواده ای که یک بزرگسال جدید در آن ادغام شده است (شریک جدید پدر یا مادر کودک) متفاوت است و روند سازگاری خود را با شرایط جدید دنبال می کند، اما عواملی وجود دارد که این بازسازی خانواده را تسهیل یا پیچیده می کند. مونوز به آن‌ها اشاره می‌کند: « شخصیت کودک تأثیر می‌گذارد، زیرا در آن‌ها ممتنع‌تر است. و همچنین سنین پیچیده تری مانند نوجوانی وجود دارد. از دیگر مسائلی که همزیستی روان‌تر را تسهیل می‌کند، مهارت‌های اجتماعی کودک است، مانند مهارت‌های ارتباطی و همدلی او و همچنین این واقعیت که در خانواده جدید فرزندان دیگری در سنین مشابه وجود دارند.

از نظر متخصص، بزرگسالان نقش اساسی در تشکیل هسته جدید خانواده دارند: « هر چه توافق بین والدین بیولوژیکی بهتر باشد، کودک بهتر با والدین ناتنی سازگار می شود. نوع پیوند بین کودک و مادر بیولوژیکی او نیز تأثیرگذار است. اگر این یک دلبستگی سالم باشد، آسان‌تر، اما دشوارتر است، زیرا نامادری را به‌عنوان یک شخصیت مکمل می‌بینند، اما نه جایگزین».

ناپدری یا نامادری شدن خانواده ای که قبلاً سابقه و زندگی نامه قبلی خود را دارد آسان نیست، اما می توان به یک ادغام خوب دست یافت. وقتی والدین بیولوژیک نمی خواهند شرکای جدید پدر یا مادر فرزندانشان را نابود کنند یا به آنها حمله کنند، همه چیز آسان تر است. مونوز ادامه می‌دهد که این رویکرد راحت است که هر بخش یک عملکرد ارزشمند و دقیق را برای تربیت کودکان انجام دهد.

منبع:فارسیدو-چگونه پذیرش ناپدری و نامادری جدید را برای کودکان آسانتر کنیم؟
 

  • سارا پارسایی
  • ۰
  • ۰

دلبستگی ناایمن در بزرگسالی، درمان دلبستگی ناایمن کودک، دلبستگی ناایمن در کودکان همه در این مقاله بررسی می شود. بر اساس تئوری دلبستگی، رابطه شما تحت تاثیر سبک دلبستگی ذاتی قرار می گیرد.

اگر مایل به تغییر الگوهای روابط خود هستید، مشاور می تواند به شما کمک کند. تحقیقات نشان می دهد که درمان در کاهش علائم افسردگی، وسواس ، حساسیت بین فردی و اضطراب موثر است.

دلبستگی ناایمن
تئوری دلبستگی چیست؟
تئوری دلبستگی بیان می کند که روابط شکل گرفته در دوران کودکی با مراقبان مانند والدین، ممکن است بر نحوه تعامل ما با دیگران در طول زندگی تأثیر بگذارد.

هنگامی که نظریه دلبستگی برای اولین بار در دهه ۱۹۶۰ نظریه پردازی شد، تنها در مورد رفتار کودکان خردسال به کار رفت، اما در دهه ۱۹۸۰ نظریه دلبستگی گسترش یافت و رفتار بزرگسالان را نیز در بر گرفت.

کودکانی که دوران کودکی ناسازگاری یا سوء استفاده عاطفی را تجربه می کنند، ممکن است با یادگیری مهارت های ناسازگار مانند فاصله گرفتن عاطفی از روابط رشد کنند. با گذشت زمان، مهارت های اجتماعی، عاطفی و ذهنی این کودکان ممکن است برای روابط بزرگسالان آن ها مخرب شود.

چهار دسته از سبک‌های دلبستگی
دلبستگی ایمن :
افرادی که دلبستگی ایمن دارند و قادر به تعیین مرزهای مناسب هستند، تمایل دارند در روابط نزدیک خود احساس امنیت، ثبات و رضایت بیشتری داشته باشند. این افراد از تنهایی نمی ترسند، اما معمولاً در روابط نزدیک و معنادار پیشرفت می کنند.

سبک دلبستگی اضطرابی/ دوسوگرا:
افراد دارای سبک دلبستگی دوسوگرا بیش از حد نیازمند هستند. همانطور که برچسب ها نشان می دهد، افراد دارای این سبک دلبستگی اغلب مضطرب و نامطمئن بوده و فاقد عزت نفس هستند. آنها علاقه به صمیمیت عاطفی دارند اما نگران هستند که دیگران نمی خواهند با آن ها باشند.

سبک دلبستگی اجتنابی:
بزرگسالانی که دارای سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی هستند برعکس آن هایی هستند که دوسوگرا یا مضطرب می باشند. به جای علاقه به صمیمیت، آنقدر نسبت به صمیمیت محتاط هستند که سعی می کنند از ارتباط عاطفی با دیگران اجتناب کنند. آن ها ترجیح می دهند به دیگران تکیه نکنند یا اینکه دیگران به آن ها تکیه کنند.

سبک دلبستگی ناسازگار:
این سبک دلبستگی از ترس شدید ناشی می‌شود که اغلب در نتیجه ضربه، غفلت یا سوء استفاده در دوران کودکی است. بزرگسالانی که این سبک دلبستگی ناایمن دارند، معمولاً احساس می‌کنند که لایق عشق یا صمیمیت در یک رابطه نیستند.

با درک سبک دلبستگی خود، ممکن است بتوانید یاد بگیرید که چگونه الگوهای دلبستگی ناسالم را تغییر دهید.ذخیره

شناسایی اختلال دلبستگی
تئوری دلبستگی معتقد است که توجه و ایمنی که در چند سال اول زندگی تجربه کردید ممکن است بر دیدگاه شما نسبت به روابط در طول زندگی تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، اگر اغلب در دوران نوزادی تنها می ماندید، ممکن است در بزرگسالی در ایجاد روابط قابل اعتماد با مشکل مواجه شوید.

افراد دارای الگوهای دلبستگی ناسالم ممکن است بتوانند دلیل رفتارهای خود را با توجه به اتفاقات کودکی کشف کنند. آنها همچنین ممکن است برخی از علائم رایج اختلالات دلبستگی را نشان دهند، این علائم شامل موارد زیر می باشد:

مشکل در برخورد با تعارض
کنترل دیگران
رفتار تکانشی
مشکل در کنترل یا بیان احساسات
مشکل در دریافت و ابراز عشق
احساس انزوا
مشکل در نشان دادن پشیمانی یا همدلی
تمایل به انکار مسئولیت در مشکلات
احساس ناتوانی
مشکل در بحث
به افراد اعتماد نمی‌کنند.
از افراد کمک و حمایت نمی‌گیرند.
عزت نفس پایینی دارند.
هوشیاری بیش از حد
گریه تسلی ناپذیر
اضطراب
مشکل در حفظ روابط اعتماد یا پایدار

منبع:کانون مشاوران ایران-دلبستگی ناایمن قاتل زندگی مشترک | درمان + شناسایی
 

  • سارا پارسایی
  • ۰
  • ۰

علائم والدین مضطرب

برخی از والدین بدون اینکه متوجه باشند، رفتارهای نادرستی انجام می دهند که باعث ایجاد اضطراب در فرزندشان می شود؛ میزان بالای اضطراب و استرس اثرات منفی و مخربی در آینده کودکان می گذارد.

والدین مضطرب

این والدین معمولا به دنبال این هستند که فرزندشان هیچ کمبودی احساس نکند و نگرانند که مبادا مشکلی برای آن ها پیش بیاید، این والدین حتی با تغییرات آب و هوا هم نگران می شوند، زیرا می ترسند که فرزندشان بیمار شود یا آسیبی ببیند.

در این قسمت از مشاورانه قصد داریم علائمی که نشان دهنده والدین دلواپس و نگران است را بیان کنیم.

والدین مضطرب – والدینی که مدام با نگرانی با فرزندشان صحبت می کنند.
والدین مضطرب به طور مداوم در مورد احتمال آسیب دیدن و با ابراز نگرانی با کودک خود صحبت می کنند. برای مثال دائما به کودک می گویند، مراقب باش زمین نخوری، با احتیاط حرکت کن و از این دست جملات. ترس های زیاد آن ها در مورد فرزندشان به یک فوبیا تبدیل شده است.

اگر شما از این دست والدین هستید بای بدانید که، انجام این کار و تکرار این رفتارها باعث ایجاد اضطراب در فرزند شما می شود، شما باید خود را کنترل کنید و بهتر است به جای تذکر دادن و ابراز نگرانی، راه کارهایی که باعث جلوگیری از آسیب خوردنش می شود را به او یاد بدهید.

چیزهای مختلفی را از دسترس کودک خارج می کنند.
والدینی که چیزهای خاصی را از دسترس کودک خود خارج می کنند نیز والدینی مضطرب هستند. گاهی اوقات ترس های ما بی جا و احمقانه است. کودک شما نباید با ترس های شما بزرگ شود، زیرا این باعث ایجاد استرس و اضطراب زیاد در او خواهد شد.

شما باید دلیل و منشا ترس های خودتان را شناسایی کنید و هر نوع محرکی که باعث افزایش این ترس می شود را از محیط حذف کنید. اگر نتوانید با این کار، ترس خود را کنترل کنید باید حتما از مشاور کمک بگیرید.

کودک خود را ۲۴ ساعت زیر نظر دارند.
والدین مضطرب عموما دچار وسواس هستند و هر ثانیه کودک خود را تحت نظر دارند و حواسشان به او است و حتی کوچک ترین اشتباه فرزندشان را به او گوشزد می کنند؛ این رفتار والدین، کودک را کلافه می کند.

شما باید این را بدانید که کنترل همه چیز در دست شما نخواهد بود. شما باید فقط روی بخشی از کارها و رفتارهای کودک تمرکز داشته باشید و بهتر است که او را به حال خودش بگذارید.

علائم والدین مضطرب

تنفس و کنترل اضطراب
۱۰ تمرین تنفس که به کنترل اضطراب کمک می کند
همه خواسته های کودکشان را برآورده می کنند.
والدینی که همه درخواست های فرزند خود را برآورده می کنند تا مبادا ناراحت شود یا غر بزند و همچنین والدینی که به طور مدام دنبال راضی کردن فرزند خود هستند، جز والدین مضطرب و همیشه نگران دسته بندی می شوند.

گاهی لازم است که خواسته های کودک را نادیده بگیرید و به دنبال برآوده کردن همه خواسته فرزند خود نباشید.

مدام از فرزندشان سوال می پرسند.
از آن جا که والدین مضطرب، همیشه نگران و دلواپس هستند، دوست دارد از کوچک ترین جزئیات همه چیز مطلع باشند. به همین خاطر مدام از فرزند خود سوال می پرسند تا جزئیات کارها و اتفاقات آن ها را بفهمند و اگر فرزندشان اشتباهی کرده باشد، با اغراق و بزرگنمایی با آن موضوع برخورد می کنند.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-علائم والدین مضطرب -خطر را شناسایی کنید
 

  • سارا پارسایی
  • ۰
  • ۰

در صورتی که شما توسط خانواده فعلی پذیرفته شده باشید، شاید به مرحله ای از زندگی خودتان برسید که بخواهید والدین اصلی خودتان را پیدا کنید.

اکثر افراد این کار را انجام می دهند؛ این یک مورد کاملا نرمالی می باشد.

شما می توانید در تصمیم گیری کمک بگیرید و همچنین در مسیر پیدا کردن مورد حمایت قرار بگیرید.

همچنین یک سری منابعی در دسترس شما قرار دارند که با استفاده از آنها می توانید والدین اصلی خودتان را پیدا کنید.


پیدا-کردن-والدین-اصلی-مشاور
این مقاله می تواند در شرایط زیر کاربرد داشته باشید:
شما در کودکی توسط خانواده فعلی پذیرفته شده باشید
در صورتی که بخواهید والدین اصلی خودتان را پیدا کنید، یک تصمیم گیری سختی خواهید داشت
شما بخواهید که والدین اصلی خودتان را پیدا کنید.
پیدا کردن والدین اصلی – پدر و مادر واقعی من کیست؟
آیا می خواهید اطلاعات بیشتری را در مورد والدین اصلی خودتان پیدا کنید؟
در صورتی که در کودکی توسط خانواده فعلی خودتان پذیرفته شده باشید، شاید احساس کنید که می خواهید با پیدا کردن خانواده اصلی خودتان و به دست آوردن اطلاعات بیشتر در مورد آنها، به یک تصویر کامل تری از خودتان دست پیدا کنید.

هر احساسی که داشته باشید، طبیعی است
در برخی مواقع تمایل به ارتباط برقرار کردن با والدین اصلی در زمانی ایجاد می شود که شما متوجه می شوید که یک فرزند پذیرفته شده هستید.

همچنین اتفاقات مهم زندگی، همانند ترک کردن خانه یا ازدواج کردن، می تواند شما را تحریک کند که در مورد والدین اصلی خودتان سوالاتی بپرسید.

همچنین این امکان وجود دارد که شما با بی خبر ماندن از والدین اصلی خودتان وضعیت راحتی داشته باشید و این مورد هم نرمال می باشد.

به دلیل تمایل خودتان برای فهمیدن، احساس گناه نکنید.
این یک حالت نرمالی می باشد

این امکان وجود دارد که در مورد والدین اصلی خودتان فکر کنید.

حتی ممکن است که به دلیل تمایل خودتان نسبت به مطلع شدن در مورد آنها، احساس گناه بکنید، چرا که می ترسید نسبت به والدین انتخابی خودتان (که شما را پذیرفته اند) یک نوع خیانت بکنید.

در صورتی که نگران آسیب رساندن به احساسات والدین انتخابی خودتان هستید، در مورد این موضوع با آنها صحبت کنید.

دلیل اهمیت مربوط به پیدا کردن والدین اصلی خودتان را به آنها توضیح بدهید. شاید اینکار باعث شود که آنها از ایده شما حمایت کنند.

تصمیم گیری کردن
تصمیم گیری برای انتخاب والدین اصلی خودتان یک تصمیم بزرگی می باشد و نگران شدن در مورد نحوه پیش رفتن این کار یک نگرانی عادی است.

بهزیستی عاطفی و همچنین سلامت روانی خودتان را مد نظر قرار دهید و تا زمانی صبر کنید که احساس کنید قدرت کافی برای مقابله با هر شرایطی را دارید، چرا که ممکن است موارد صورت گرفته کاملا عاطفی باشند.

پدر-و-مادر-واقعی-من-کیست؟
پدر-و-مادر-واقعی-من-کیست؟
حمایت لازم را دریافت کنید
در صورتی که احساس می کنید آمادگی لازم را برای تحقیق در مورد پدر و مادر واقعی خودتان دارید، نسبت به داشتن یک شبکه حمایتی مناسب اطمینان کسب کنید.

منبع:مشاورکو:مرکز مشاوره روانشناسی و مشاوره آنلاین-پیدا کردن والدین اصلی – پدر و مادر واقعی من کیست؟
 

  • سارا پارسایی
  • ۰
  • ۰

وابستگی به والدین در بزرگسالی، راهکارهایی برای کاهش وابستگی بزرگسالان

وابستگی به والدین در بزرگسالی از جمله موانعی می باشد که باعث می شود شما به رشد شخصیتی کاملی نرسید و نتوانید وظایفی که مرتبط با سن شما می باشد را به درستی انجام دهید. این وضعیت وابستگی زمانی که شما ازدواج می کنید و تشکیل خانواده می دهید بیشتر خودش را نشان می دهد و باعث نارضایتی همسر و دیگر اعضای خانواده می شود زیرا برای گرفتن هر تصمیمی شما به والدین خود وابسته هستید و با وجود آن که از نظر فیزیکی از پدر و مادر خود فاصله گرفته اید اما از نظر روانی همچنان به والدینتان وابسته هستید و مستقل نشده اید.

البته راهکارهایی برای کاهش وابستگی در دوران بزرگسالی وجود دارد که در ادامه این مقاله به بررسی آن ها می پردازیم.

وابستگی به والدین در بزرگسالی چه علائمی دارد؟
در بسیاری از موارد افرادی که در بزرگسالی به والدین خود وابسته هستند بینش چندانی نسبت به رفتار خود ندارند و زیاد وابستگی را حس نمی کنند، این افراد معمولا از طرف اطرافیان به خصوص همسرشان بازخوردهای منفی دریافت می کنند و در آن هنگام متوجه می شوند که در نوع ارتباطشان با پدر و مادر اشکالاتی دارند اما نمی دانند که چطور باید اوضاع را بهبود بخشند.

پرسش ها
برای این که بتوانید میزان استقلال و وابستگی شخصیت بزرگسال سالم خود را مورد سنجش قرار دهید باید با دقت بیشتری به رفتار های خود را مورد سنجش قرار دهید و تلاش کنید به پرسش های زیر به طور صادقانه پاسخ دهید.

آیا در طول روز چندین بار با والدین خود تماس می گیرید؟
آیا برای انجام هر کار کوچکی به پدر و مادر خود متوسل می شوید؟
آیا برای گرفتن تصمیمات روزمره خود نیاز به مشورت با والدین دارید و احساس نیاز می کنید؟
آیا از نظر مالی هنوز مستقل نشده اید؟
آیا روابط بدون حد و مرزی با والدین خود دارید و والدین تان در حریم شخصی زندگی تان مداخله می کنند؟
آیا هنگامی که به پدر و مادر خود دسترسی ندارید و از آن ها دور هستید احساس استرس و اضطراب می کنید و عملکردتان تحت تاثیر قرار می گیرد؟
در صورتی که به سوال های بالا پاسخ دادید و بیشتر سوالات پاسخ های مثبتی داشتند، در این هنگام شما وابستگی مخربی میان شما و والدینتان وجود دارد و اگر شدت این رفتار ها در شما بسیار زیاد باشد به طور که در روابط عاطفی خود احساس وابستگی زیادی به طرف مقابلتان دارید و بدون فرد مقابل نمی توانید کارایی خود را حفظ کنید در این حالت ممکن است شما دچار شخصیت وابسته شده باشید که در این مورد باید از یک روانشناس کمک بگیرید و برای ارزیابی دقیق تر اقداماتی را انجام دهید.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-وابستگی به والدین در بزرگسالی، راهکارهای فوری برای کاهش وابستگی بزرگسالان
 

  • سارا پارسایی