۱۱ بازی درمانی کودکان خجالتی

بازی درمانی کودکان خجالتی یک روش موثر برای کمک به کودکان خجالتی است. بازی درمانی به کودکان کمک می کند تا احساسات خود را بیان کنند، مهارت های اجتماعی خود را توسعه دهند و اعتماد به نفس خود را افزایش دهند.

خجالت یک احساس طبیعی در انسان است که به ویژه در کودکان شایع است. با این حال، اگر خجالت بیش از حد باشد، می تواند برای کودکان مشکل ساز شود و بر روابط آنها با دیگران و اعتماد به نفس آنها تأثیر بگذارد.

راههای اجتماعی شدن کودک
در اینجا چند راهکار علاوه بر بازی درمانی کودکان خجالتی برای کمک به اجتماعی شدن کودکان آورده شده است:

با کودک خود صحبت کنید. از همان سنین پایین، با کودک خود صحبت کنید و به او گوش دهید. این به او کمک می‌کند تا مهارت‌های زبانی و ارتباطی خود را توسعه دهد.
با کودک خود بازی کنید. بازی یکی از بهترین راه‌ها برای کودکان برای یادگیری نحوه ارتباط با دیگران است. با کودک خود بازی‌های گروهی یا مشارکتی انجام دهید.
کودک خود را در معرض افراد مختلف قرار دهید. کودک خود را با افراد مختلف از سنین پایین آشنا کنید. این به او کمک می‌کند تا یاد بگیرد که چگونه با افراد مختلف ارتباط برقرار کند و با آنها کنار بیاید.
رفتارهای اجتماعی مثبت را در کودک خود تقویت کنید. وقتی کودک شما رفتاری اجتماعی مثبت انجام می‌دهد، آن را تحسین کنید. این به او کمک می‌کند تا بداند که رفتارهای اجتماعی مورد قبول هستند.
الگوی خوبی برای کودک خود باشید. کودکان از والدین خود الگوبرداری می‌کنند. اگر می‌خواهید کودک شما اجتماعی باشد، خودتان نیز اجتماعی باشید.
کودکان خجالتی اغلب مشکل در توسعه مهارت های خودتنظیمی دارند. آنها ممکن است مشکل در ارتباط با دیگران داشته باشند. درمانگران مرکز ستاره ایرانیان به فرزند شما کمک می کند تا مهارت های گفته شده را به صورت تضمینی بهبود دهد. برای بازی درمانی کودکان خجالتی با مشاوران برتر کودک می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

پیشنهاد مشاور: قصه درمانی برای کودکان خجالتی

 

علت کمرویی کودکان
علت کمرویی کودکان ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است.

عوامل ژنتیکی: حدود ۵۰ درصد از کمرویی کودکان به عوامل ژنتیکی نسبت داده می‌شود. نوزادانی که از نظر عاطفی حساس هستند و به راحتی مرعوب می‌شوند، به احتمال زیاد کودکان خجالتی خواهند بود. این حساسیت ممکن است ناشی از تفاوت‌های بیولوژیکی در مغز باشد.
عوامل محیطی: کودکانی که در محیطی حمایتی و امن رشد می‌کنند، کمتر احتمال دارد که خجالتی شوند. در مقابل، کودکانی که در معرض تجارب منفی مانند طرد شدن یا خشونت قرار می‌گیرند، بیشتر احتمال دارد که کمروی شوند.
سبک فرزندپروری: سبک فرزندپروری والدین نیز می‌تواند بر کمرویی کودکان تأثیر بگذارد. والدینی که انتظارات بالایی از کودکان خود دارند و به آنها فشار می‌آورند که در موقعیت‌های اجتماعی موفق شوند، ممکن است باعث افزایش کمرویی در فرزندان خود شوند. در مقابل، والدینی که به کودکان خود اجازه می‌دهند تا به آرامی و با ثبات در موقعیت‌های اجتماعی قرار گیرند، ممکن است به کاهش کمرویی آنها کمک کنند.
تجارب مدرسه: تجارب مدرسه نیز می‌توانند بر کمرویی کودکان تأثیر بگذارند. کودکانی که در مدرسه احساس راحتی نمی‌کنند یا توسط همسالان خود مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند، بیشتر احتمال دارد که کمروی شوند.
بازی درمانی کودکان خجالتی
در اینجا ۱۱ ده بازی برای کودکان خجالتی آورده شده است:

۱. بازی دو نفر را پیدا کن که
این بازی درمانی کودکان خجالتی کمک می کند تا با یکدیگر آشنا شوند و مهارت های اجتماعی خود را توسعه دهند. برای بازی، کودکان به دو گروه تقسیم می شوند و هر گروه یک صف می شود. سپس، یک نفر از هر گروه انتخاب می شود تا ویژگی ای را که همه افراد در آن صف با آن مطابقت دارند، بیان کند. به عنوان مثال، یک نفر ممکن است بگوید: “همه افرادی که موهای قهوه ای دارند، یک قدم جلوتر بیایند.”

بازی درمانی کودکان خجالتی

۲. بازی دو حقیقت و یک دروغ
این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های ارتباطی خود را توسعه دهند و اعتماد به نفس خود را افزایش دهند. برای بازی، هر کودک سه جمله در مورد خود بیان می کند، دو جمله حقیقت و یک جمله دروغ. سایر بازیکنان باید حدس بزنند که کدام جمله دروغ است.

۳. بازی داستان گفتن گروهی
این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های ارتباطی خود را توسعه دهند و مهارت های حل مسئله خود را بهبود بخشند. برای بازی، کودکان در یک دایره می نشینند و داستانی را به صورت گروهی می گویند. هر کودک یک جمله را اضافه می کند تا داستان را ادامه دهد.

۴. بازی توپ
این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های اجتماعی خود را توسعه دهند و احساس راحتی بیشتری در برقراری ارتباط با دیگران داشته باشند. برای بازی، کودکان در یک دایره می نشینند و یک توپ را بین خود رد و بدل می کنند. هر بار که کسی توپ را دریافت می کند، باید یک سوال یا یک جمله را به بازیکن بعدی بگوید.

کودکان خجالتی اغلب مشکل در توسعه مهارت های خودتنظیمی دارند. آنها ممکن است مشکل در ارتباط با دیگران داشته باشند. درمانگران مرکز ستاره ایرانیان به فرزند شما کمک می کند تا مهارت های گفته شده را به صورت تضمینی بهبود دهد. برای صحبت و بازی درمانی با مشاوران برتر کودک می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

۵. بازی مکعب های شخصی
این بازی به کودکان کمک می کند تا احساس راحتی بیشتری در بیان خود داشته باشند و مهارت های حل مسئله خود را بهبود بخشند. برای بازی، هر کودک یک مکعب سه بعدی را با تصاویر یا نمادهای شخصی خود تزئین می کند. سپس، کودکان مکعب های خود را به هم می زنند و مکعب های یکدیگر را انتخاب می کنند. آنها باید حدس بزنند که مکعب متعلق به کدام کودک است.

۶. بازی نقش آفرینی
بازی های نقش آفرینی به کودکان کمک می کند تا مهارت های اجتماعی خود را توسعه دهند و احساس راحتی بیشتری در برقراری ارتباط با دیگران داشته باشند. برای بازی، کودکان در نقش شخصیت های مختلف بازی می کنند. این شخصیت ها می توانند واقعی یا تخیلی باشند.

 

۷. بازی پانتومیم
بازی پانتومیم به کودکان کمک می کند تا مهارت های ارتباطی خود را توسعه دهند و احساس راحتی بیشتری در برقراری ارتباط با دیگران داشته باشند. برای بازی، یک نفر یک کلمه یا عبارت را انتخاب می کند و سایر بازیکنان باید آن را حدس بزنند. بازیکنان فقط می توانند از حرکات بدن خود برای برقراری ارتباط استفاده کنند.

منبع:کانون مشاوران ایران-۱۱ بازی درمانی کودکان خجالتی
 

با کودک حواس پرت و فراموش کار چگونه برخورد کنیم؟

حواس پرتی کودک و فراموش کاری کودک گاه به گاه امری طبیعی است که ممکن است برای هر کسی پیش بیاید اما اگر فرزندتان دایما وسیله ای را فراموش کند، کتابش را در خانه جا بگذارد و یا با تلفن های مکرر از جانب مدرسه، از شما درخواست کند تا وسایلش را به مدرسه ببرید چه؟

اگر فرزندی دارید که سال های اولیه ی ورود به مدرسه را پشت سر می گذارد، ممکن است این مساله بیشتر نیز باشد و شما را خسته و کلافه کند.

علاوه بر این، فراموش کاری کودکان، برای والدین هزینه های زیاد دیگری نیز دارد و غالبا بسیار گران تمام می شود. ممکن است مجبور شوید در یک روز کاری شلوغ، مرخصی بگیرید تا کفش ورزشی فرزندتان را به او برسانید و بسیاری نمونه های دیگر.

به عنوان اولین گام لازم است بدانید که به خاطر آوردن و برنامه ریزی کردن، مهارت هایی هستند که نیازمند پرورش اند.

در ادامه با نکاتی آشنا خواهید شد تا از فراموش کاری های بعدی جلوگیری کنید.

آیا فراموش کاری کودکان طبیعی است؟

فراموش کاری و حواس پرتی مداوم و افراطی می تواند نشانه ای از اختلال نقص توجه باشد.

بنابراین در صورتی که فرزندتان الگوی مداومی از فراموش کردن و یا بی توجهی نشان می دهد، لازم است تا با یک مشاور حوزه ی نقص توجه در ارتباط باشید.

استرس و اضطراب نیز می توانند از علایم تشدید کننده ی حواس پرتی در کودکان باشند.

در صورتی که فرزندتان با مسایل آزاردهنده ای در خانه و یا مدرسه درگیر باشد، ممکن است آن را در غالب حواس پرتی بروز دهد.

در موارد دیگر، فراموش کاری کودک می تواند صرفا نشانه ای از فراموش کاری باشد که از طریق آموزش و نکات زیر قابل حل است.

۱.یک الگوی سازنده و برنامه ای عملیاتی ترتیب دهید که روند استقلال و مسئولیت‌پذیری را پرورش دهد.
در صورتی که خدو شما فردی فراموشکار و بی برنامه باشید، فرزندتان برنامه ریزی و تمرکز حواس را از چه منبعی یاد خواهد گرفت؟

اولین گام برای پیشگیری از فراموش کاری کودکان آن است که خودتان الگویی سازنده باشید.

فرزندتان نیازمند آن است که روال برنامه ریزی روزانه ی شما را ببیند تا ضرورت آن را بهتر درک کند.

علاوه برآن، لازم است تا برنامه ای عملیاتی ترتیب دهید تا مسئولیت پذیری افزایش یابد.

به عنوان مثال بجای آنکه هر شب از فرزندتان بپرسید ” کتابت را برداشتی، دفترت چی ؟ و…” به او کمک کنید تا هر شب، قبل از خواب، لیستی از وسایل ضروری روز بعد تهیه کند و در کنار آن ها علامت تیک بزند.

به مرور کودک تان نه تنها فراموش کاری نمی کند بلکه مسئولیت شخصی خود در قبال امور روزانه اش را نیز خواهد پذیرفت.

به کودک حواس پرت جای مشخصی برای نگهداری اشیائش بدهید.
اطمینان حاصل کنید که کودک جالباسی اختصاصی و جای به‌خصوص برای اسباب‌بازی‌ها و کتاب‌هایش دارد.

می توانید به این جاهای اختصاصی برچسب بزنید و از همان ابتدا از آن‌ها به ‌طور مداوم استفاده کنید.

کودک از شما تقلید خواهد کرد و درنتیجه، مهارت‌های سازمان‌دهی‌اش رشد خواهند کرد.

تشویق کردن را فراموش نکنید.
وقتی که کودک حواس پرت به دنبال چیزی می‌گردد و آن را در جای مخصوصش پیدا می‌کند، او را برای قرار دادن شیء در جای مناسب تشویق کنید.

برای افزایش اثربخشی، می توانید هنگامی‌که فرزندتان لباسش را به جالباسی آویزان می‌کند و یا یک اسباب‌بازی را در جای خودش قرار می‌دهد، نکاتی را دربارۀ بازدهی کارش و اینکه دفعۀ بعد چقدر راحتتر به اسباب بازی اش دسترسی خواهد داشت ذکر کنید.

اجازه دهید تا فرزندتان پیامدهای طبیعی فراموش کردن را تجربه کند.
درست است که جاگذاشتن برخی وسایل می تواند برای شما هم ناراحت کننده باشد اما بخاطر داشته باشید که مسئولیت فراموشی وسایل کودک تان به عهده ی خودش است.

منبع:کانون مشاوران ایران-با کودک حواس پرت و فراموش کار چگونه برخورد کنیم؟
 

مشکل کم حرفی

مشکل کم حرفی: یکی از مهمترین دلایل اینکه یک عضو خانواده یا یک زن و یک شوهر با یکدیگر صحبت نکنند.

انتخاب غلط بدون فهم یکدیگر است. این افراد هیچ تحقیقی انجام نداده اند تا بفهمند .

که زمینه مشترک برای گفتگو و منافع مشترک وجود دارد یا خیر؟
آیا باید کلماتی برای هر دو طرف جالب باشد؟
هنگامی که مردم بدون این بررسی ها ازدواج می کنند.

بعد از مدتی ممکن است آنها دو جهان کاملا متفاوت داشته باشند.

مشکل کم حرفی
هر حرف یکی از آنها برای دیگری جذاب نیست یا حتی می تواند آزار دهنده و بی ربط باشد.
پس طبیعتا، بعد از اندک زمانی همان اتش عشق مکالمات اولیه بین زن و شوهر نیز کم می شود.
و مشکل لکنت زبان پیش می آید به همین دلیل توصیه می کنیم ماه ها و هفته ها برای بحث .
و گفتگو قبل و بعد از قرارداد ازدواج داشته باشید.
به طوری که آنها می دانند که هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند.

وقتی به کسی که با شما صحبت نکرده است ازدواج کنید.

من فکر می کنم که این یک ناراحتی طول عمر است زیرا زوج ها احساس می کنند.

که طرف دیگر علاقه ای به شنیدن کلمات آنها ندارد.

مطالب و مقالات سایت ” مرکز مشاوره ” توسط تیم تخصصی مشاوران و روانشناس  تهیه و پشتیبانی شده است.

کم حرفی همسر
گاهی اوقات مکالمه در یک خانواده کوچک است.

زیرا اعضای آن درونگرا و نه چندان بحث گرا هستند.

این افراد در زندگی اجتماعی و روابط نزدیکی با همتایان شگفت انگیز نیستند.

و مخالفان خود را انتخاب کرده اند زیرا آنها مانند خودشان هستند.

بنابراین آنها مجبور نیستند با او صحبت کنند مانند مشکل کم حرفی زنان.

صحبت کردن با این افراد محدود به بیان مفاهیم ضروری برای زندگی است.

در واقع، این زوج ها معمولا با زندگی و انتخابشان شاد می باشند.
اگر اعضای خانواده یا زن و شوهرهایی که مایل به گفتگو هستند، واقعا وجود ندارد.
اما با هم بودنشان خوشبختی برای ان ها باشد، مشکلی نیست.
 وقتی یکی از طرفین مشتاق صحبت کردن است.
و دیگری بسیار صحبت نکنند، داستان ناگوار شروع می شود.
بیشتر بخوانید و بدانید :

حرف را باید زد، ‌درد را باید گفت

مهارت حرف زدن در جمع

بیان احساسات همسرانه
از آنجا که چنین فضایی برای یک همسر که به راحتی احساساتش را بیان می کند آزار دهنده است.

و دائما احساس نا امیدی و بدی می کند چون مشکل سکوت همسران وجود دارد.

و  طرفش آرزوی کمی برای شنیدن صحبت هایش دارد.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-مشکل کم حرفی
 

مشاور کودکان آنلاین:چگونگی تنبیه کودک

همه والدین در مورد تنبیه کودک، عقاید شخصی مخصوصی دارند. چه آنهایی که آن را می‌پذیرند و یا رد می‌کنند، از تنبیه به عنوان یک روش آموزشی مناسب برای کودکانشان استفاده می‌کنند. وقتی که کودکتان را به اتاقش می‌فرستید، زمان تماشا کردن تلویزیون را محدود می‌کنید و به او اجازه بارزی کردن با اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش را نمی‌دهید؛ یا وقتی که به یکباره و به دنبال نزدیک شدن کودک به اجاق گاز، ناگهان فریاد می‌کشید: «نکن!» در واقع برای اصلاح رفتارها از اصول تنبیه استفاده کرده‌اید.

اگر می‌توانستیم کودکانمان را فقط با استفاده از روش‌های مثبت تربیت کنیم، خیلی عالی بود؛ اما نمی‌توانیم. برای آموختن الگوهای رفتاری شایسته، هم روش‌های مثبت و هم منفی لازم هستند. ما قصد نداریم تنبیه را بپذیریم یا رد کنیم. بلکه می‌خواهیم روش آن را بیاموزیم تا هنگامی که تنبیه به عنوان یک روش تربیتی ضروری بود، تاثیر بیشتری داشته باشد.مشاورکودک انلاین

تنبیه به تنهایی نمی‌تواند نتایج دلخواه را فراهم کند. زیرا به‌طور کلی روشی منفی است. این روش به کودک می‌آموزد که چه کاری را نباید انجام دهد. اما نمی‌آموزد که چگونه باید رفتار کند. وقتی تنبیه را بدون تقویت رفتار شایسته به کار می‌بریم، کودک نمی‌داند رفتار ناپسندش را با چه رفتاری جایگزین کند.

هیتر سه ساله برای رسیدن به یک لیوان از صندلی بالا می‌رود. مادرش او را از صندلی پایین می‌گذارد و به خاطر بالا رفتن از آن، او را سرزنش می‌کند. هیتر گریه می‌کند و می‌گوید، «دیگه نمی‌روم بالا، مامان». تا این مرحله خوب است؛ اما این دختر بچه نمی‌آموزد که می‌تواند از جایی امن‌تر لیوان بردارد، یا دفعه بعد باید از کسی کمک بخواهد. او آموخته است که چه کاری ر نکند؛ ولی یاد نگرفته است که چه باید بکند.

به علاوه، تنبیه وقتی موثر است که وقتی باشد چون وقتی از یک تنبیه به دفعات زیاد استفاده شود، تاثیرش را از دست می‌دهد. والدین مکررا چیزهایی شبیه این را به ما می‌گویند: «اولین باری که کارل را تنبیه بدنی کردم، خیلی گریه کرد و پس از آن، برای مدت طولانی رفتارش تصحیح شد، اما حالا که مرتبا به خاطر رفتارهای نادرستش تنبیه بدنی می‌شود، هیچ تاثیری ندارد و به نظر نمی‌رسد که به هیچ وجه اهمیتی بدهد.» این یک واکنش تطبیقی کلاسیک است، و به سبب همین اثر است که ما تنبیه بدنی را به عنوان شکلی از تنبیه توصیه نمی‌کنیم.

از آنجای یکه گاه تنبیه به عنوان یک روش مدیریت، لازم می‌شود، این پرسش شکل می‌گیرد که: پس چه وقت و چگونه می‌توانیم از آن استفاده کنیم؟ ما این اصول را پیشنهاد می‌کنیم:

تنبیهی را انتخاب کنید که رفتار ناخواسته را کاهش دهد

تنبیه فقط هنگامی موثر قلمداد می‌شود که بروز رفتار نامناسب را کاهش دهد. در بسیاری از مواقع، کودکان را برای تنبیه به دفتر مدیر مدرسه می‌فرستند؛ ولی همان‌طور که انتظار می‌رود، نتیجه‌ای عاید نمی‌شود. دانش‌آموز از انجام تکالیف ودداری می‌کند و از منتظر ماندن در دفتر مدرسه لذت می‌برد، پس رفتارش با بی‌توجهی تقویت می‌شود.

تنبیه بدنی، ایجاد محدودیت و گرفتن اسباب بازی‌ها یا امتیازات خاص (مانند تماشای کارتون) در صورتی «تنبیه» تلقی می‌شوند که موثر واقع شوند.

برای نمونه، مایکل نه ساله را به خاطر کتک زدن خواهرش به اتاقش فرستادند، او در آنجا با کامپیوتر و اسباب بازی‌هایش مشغول بازی شد. وقتی مادرش به او گفت که می‌تواند از اتاق بیرون بیاید، در حال تماشای کارتون مورد علاقه‌اش بود. او حتی فراموش کرده بود که تنبیه شده است. به علاوه، وقتی از اتاق خارج شد، خواهرش را دوباره کتک زد تا باز به اتاقش فرستاده شود.

پس نصیحت ما این است که نخست نتایج تنبیه را بررسی کنید. اگر رفتار هدف کاهش یافته بود، می‌توانید دوباره از آن نوع تنبیه استفاده کنید. در غیر این صورت، تکرار آن تنبیه سودی ندارد و باید روش دیگری را بیازمایید.

در تنبیه زیاده‌روی نکنید

اگر بیش از حد از تنبیه استفاده کنید، کودک شما به آن عادت خواهد کرد و تنبیه تاثیر خود را به تدریج از دست خواهد داد. هر اقدامی ـ اگر هم موثر باشد ـ شامل ممنوع کردن تماشای تلویزیون، تنبیه‌های بدنی و غیره با استفاده بیش از حد تضعیف می‌شود و اثر مورد نظر شما را ایجاد نخواهد کرد.

از تنبیه در کنار روش‌های مثبت استفاده کنید

وقتی تنبیه را به عنوان یک روش انتخاب می‌کنید، باید به کودک آموزش نیز بدهید. تنبیه به تنهایی رفتار خوب را به کودک نمی‌آموزد. برای تشویق کودک به انجام آنچه می‌خواهید، باید تفهیمش کنید، به او آموزش دهید و در صورت اصلاح رفتار مزبور، پاداشی برایش در نظر بگیرید. اگر کودکتان را به خاطر دویدن به سمت خیابان تنبیه کردید، سپس باید روش عبور از خیابان را به او آموزش دهید. و در نهایت به خاطر منتظر ماندن در کنای خیابان یا عبور محتاطانه از خیابان، او را تحسین کنید. با این روش، تاثیر تنبیه بیشتر خواهد شد.

تنبیه را به تعویق بیندازید

اگر قصد تنبیه کودکتان را دارید، درست پس از رفتار ناپسندش این کار را انجام دهید. رفتار انسان را پیامدهای بدون وقفه کنترل می‌کنند. (این پیامدها می‌توانند مثبت یا منفی باشند) پس صبر نکنید تا «بابا بیاد خونه». تا عصر یا فردا یا هفته بعد صبر نکنید. هر تنبیهی، اثرش را با گذشت زمان از دست می‌دهد و ممکن است کودک نتواند ارتباط تنبیه را با عمل ناپسندش درک کند.

همیشه پیامدها را تشریح کنید

کودک باید بداند چه رفتاری شما را ناراحت می‌کند و در صورت پافشاری در انجام آن، واکنش شما چه خواهد بود. تصمیم خود و پیامدهای نادیده گرفتن آن عمل را به او بگویید.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-مشاور کودکان آنلاین:چگونگی تنبیه کودک
 

آیا کودک شما از فوبیا رنج می برد؟ فوبیا در کودکان

فوبیا پاسخی غیر طبیعی و وسواسی به خطرات بالقوه است که زندگی روزمره را مختل می کند.

فوبیایی بیماری است که در دوران کودکی ریشه دارد، بنابراین باید در همان کودک درمان شود.

در این مقاله ما در مورد انواع فوبیا در کودکان بحث می کنیم تا خانواده ها بیشتر با آن ها آشنا شوند.

فوبیای حیوانات
برخی از کودکان از ابتدا حیوانات را دوست دارند، اما برخی دیگر حیوانات را به عنوان هیولا می بینند.

احتیاط در برابر حیوانات معمولا در کودکان کم سن و سال رخ می دهد.

هنگامی که کودک رشد می کند تا درک کند.

بعضی از حیوانات ترسناک هستند، اما کودک تفاوت بین آنها را نمی فهمد، و برخلاف ان از ان هایی که خیلی هم ترسناک نیستند ممکن است بترسد.

معمولا تا سن پنج یا شش سالگی فوبیا خود را از دست می دهند.

حیوانات زیادی در جهان وجود دارد.

بسیاری از مردم برای مقابله با برخی از آنها مانند مارها و حیوانات متحدالفکر هستند و این وحشتناک است.

اما برخی حیوانات خانگی نیستند و فوبیا کودک از آنها می تواند خنثی شود.

شما می توانید چیزهای زیادی را برای کاهش فوبیا فرزندتان انجام دهید.

بنابراین، آنها با حیوانات بسیار آرام خواهند بود.

آیا کودک شما از فوبیا رنج می برد؟ فوبیا در کودکان
فوبیای حشرات
نه تنها اکثر مردم حشرات را دوست ندارند، بلکه می خواهند فرزند ان ها نیز این گونه باشد.

زیرا تغییر آن بسیار دشوار است.

بسته به شخصیت کودک و احساسات خانوادگی.

در مورد حشرات، نزاع طبیعی می تواند به یک فوبیا واقعی و خشن تبدیل شود.

ما با کودکان و بزرگسالانی مشاوره کرده ایم که بدون فوبیا و وحشت حتی نمی توانستند به حریم حشرات نزدیک شوند.

فوبیای تاریکی
تقریبا هر کودک حداقل برای مدتی فوبیای تاریکی دارد.

این فوبیا از دو یا سه سال اول شروع می شود.

فوبیا های رایج در میان کودکان متفاوت هستند و در طول زمان تغییر می کنند.

یک روز کودک از کمد لباس و هیولا و یک شب دیگر وحشت دزد دارد.

اگر به این فوبیا ها توجه کنید و آنها را از بین ببرید، این فوبیا از تاریکی نباید به نقطه ای که بر زندگی تاثیر می گذارد رشد کند.

معمولا، کمی اطمینان از همه چیز است که از تشدید و تثبیت فوبیا جلوگیری می کند.

این اجازه نمی دهد که بعدا بر زندگی شما تأثیر بگذارد، اما گاهی اوقات این فوبیاها همچنان ادامه دارد.

فوبیا از ارتفاع
بسیاری از والدین ترسو، هنگامی که فرزندان خود را بالای درخت می بینند سریعا ترسیده و با این ترس به او نیز فوبیا را القا می کنند.

همانند بسیاری از فوبیا های اساسی، فوبیا ارتفاع نیز شدید است و زمان خود را دارد.

نوزادان کمتر فوبیا دارند این به خاطر درک عمیق آنها از تکامل آنهاست.

منبع:کانون مشاوران ایران-آیا کودک شما از فوبیا رنج می برد؟ فوبیا در کودکان
 

حس مالکیت در کودکان| ۱۱ درمان قطعی روانشناسی

حس مالکیت در کودکان یکی از موضوعات دشوار برای والدین و کودکان می باشد که چالش های زیادی را به همراه دارد.

این حس از سن ۲۰ماهگی شروع می شود و در سن دو و نیم سالگی به اوج می رسد، در این سن حساس کودکان به وسایل و اسباب بازی های خود احساس مالکیت بسیاری دارند و به هیچ عنوان حاضر نیستند آن را با دیگران تقسیم کنند.

والدین در این هنگام نمی دانند با فرزندشان چطور برخورد کنند و شیوه تربیتی صحیح را نمی دانند به همین دلیل این موضوع منجر می شود تا جروبحثی میان والدین و کودک به وجود آید.

والدین اگر  آگاهی درست و کافی را از احساس مالکیت کودک در این سن خاص داشته باشند به راحتی می توانند سازگاری و رشد اجتماعی کودک کمک کنند و به او کمک کند تا حس مالکیت کودک را رشد دهد.

 
حس مالکیت در کودکان چیست؟
کودک در هر دوره از رشد خود ویژگی ها و حالت های منحصر به فرد خودش را دارد و او در هر دوره از رشد کودک از نظر اجتماعی، شناختی، هیجانی و جسمانی ویژگی های خاصی از خود نشان می دهد.

یکی از ویژگی های مهمی که در رشد اجتماعی کودک به وجود می آید احساس مالکیت کودک می باشد.

کودک در دوره از رشد از سن ۲۰ماهگی تا ۵ سالگی احساس مالکیت خاصی کودک به وسایلش دارد و در سن ۲.۵ احساس مالکیت او به اوج می رسد.

کودکان نسبت به وسایل و اشیا بیرونی و اسباب بازی های خود بسیار حساس هستند و احساس تملک و مالکیت خاصی به آن ها دارند و اگر کسی وسایل آن ها را بردارد و یا احساس کنند که وسایل آن ها در خطر هستند واکنش هایی از خود نشان می دهند.

واکنش های آن ها می تواند به صورت گریه و زاری و لجبازی کردن باشد و هم چنین می تواند مقاومت خاصی برای به دست آوردن وسایل خود نشان دهند.

احترام به حس مالکیت کودک
والدین معمولا اطلاعاتی در مورد احساس مالکلیت در کودکان و روش های صحیح برخورد با کودک در این زمینه را نمی دانند.

به همین دلیل رفتار نادرستی با کودک دارند و این رفتار نامناسب باعث می شود تا بر سازگاری و رشد اجتماعی کودک تاثیر منفی بگذارد.

والدین باید در مورد این موضوع اطلاعات و آگاهی خود را بالا ببرند تا بتوانند در رشد اجتماعی کودک به او کمک کنند چون رشد اجتماعی یکی از عوامل اصلی رشد کودک می باشد.

باید درک کنید که این موضوع طبیعی است و برای رشد اجتماعی کودک لازم می باشد و کودکی که این احساس را دارد رفتارهای ناهنجاری از خود نشان نمی دهد.

برخورد صحیح با حس مالکیت کودکان
طرز برخورد با احساس مالکیت در کودک بسیار مهم است زیرا اگر به حس کودک توجه نشود و به آن احترام گذاشته نشود کودک آزرده خاطر و ناراحت می شود و ممکن است نسبت به والدینش دلگیر شده و حس خوبی نداشته باشد و فکر و نگرش او نسبت به خانواده و اطرافیانش تغییر می کند.

والدین باید بهترین و مناسب ترین برخورد را با کودک خود داشته باشند تا به روحیات او لطمه ای وارد نشود، والدین باید به این نیاز کودک توجه خاصی داشته باشند و به آن احترام بگذارند.

علاوه بر احترام گذاشتن به کودک باید حس همدلی، دوستی و بخشندگی را به کودک آموزش دهند تا کودک به خوبی رشد کند.

۱. استفاده از وسایل و اسباب بازی به صورت مشترک
در این سن باید کودک را با بازی های گروهی آشنا کرد تا دوستانی برای خود پیدا کند و با چند کودک با هم بازی کنند و هدف آن ها در بازی یکی باشد.

همچنین می توان کودک را برای همکاری در کارها دعوت کرد و کارها را با او تقسیم کرد، و به کودک آموزش داد تا به یک هدف مشترک به خوبی برسد.

اگر با کودک برخورد درست و صحیحی داشته باشید می توانید او را با همکاری، رعایت نوبت و بخشندگی به خوبی آشنا کنید و این ویژگی ها را در او تقویت کنید.

۲. حس مالکیت در کودکان، گفتگو با کودک
والدین می توانند با کودک خود به گفتگو بپردازند و مسائل را برای او توضیح دهند این برخورد می تواند مفید باشد.

اگر نسبت به وسایلش بسیار حساس باشد و تملک خاصی به آن ها داشته باشد می توانید دلیل این رفتارش را از او بپرسید که چرا این حس را نسبت به وسایلش دارد.

این رفتار صحیح باعث خواهد شد تا کودک احساس خود را به خوبی بیان کند و شما متوجه شوید که کودک به چه دلایلی این رفتار را از خود نشان می دهد.

حس مالکیت در کودکان
۳. آموزش به کودک هنگام ندادن اسباب بازی به دیگران
اگر کودک به یکی از اسباب بازی هایش بسیار احساس مالکیت می کند و تملک خاصی به آن دارد و تحت هیچ شرایطی آن را به دوستان و همبازی ها خود نمی دهد باید با کودک خود حرف بزنید و به او فرصت دهید تا در مورد حرف های شما فکر کند.

با این روش شما می توانید او را با مفاهیمی مانند تقسیم کردن وسایل، بازی مشترک و گروهی را برای او بیان کنید تا دفعه بعد راحتر با همبازی هایش بازی کند.

منبع:کانون مشاوران ایران-حس مالکیت در کودکان| ۱۱ درمان قطعی روانشناسی
 

افزایش خلاقیت کودکان | ۱۱ راه طلایی + ۱۲ بازی

افزایش خلاقیت کودکان، بازی هایی برای افزایش خلاقیت کودکان و عوامل موثر بر خلاقیت کودکان در این مقاله ذکر شده است بنابراین آن را از دست ندهید.

بسیاری از مردم گمان می کنند که خلاقیت یک ویژگی بالفطره و ذاتی است که کودکان در هنگام تولد می توانند این ویژگی را داشته باشند یا فاقد آن باشند. همانگونه که تمام کودکان از سطح هوشی یکسانی برخوردار نیستند، میزان خلاقیت یکسانی نیز ندارند، اما در واقع خلاقیت بیشتر نوعی مهارت است تا یک ویژگی بالفطره و ذاتی و ارتقای سطح آن در کودکان نوعی مهارت برای والدین محسوب می شود.

در ای مقاله تمام راه های افزایش خلاقیت کودکان و اهمیت این نکات ذکر شده است بنابراین آن را از دست ندهید.

بازی هایی برای افزایش خلاقیت کودکان
مطابقت دادن کلمه و عکس
نامگذاری ابرها. باهم به ابرها نگاه کنید و حدس بزنید که شبیه چه چیزی هستند.
گنج یابی. می توانید وسیله ای را در حیاط خانه پنهان کنید و با دادن نقشه ای به او بخواهید تا آن را پیدا کند.
داستان های کلاسیک کودکان را باهم بخوانید و پایان آن را تغییر دهید.
بازی اختراع کنید. از فرزند خود بخواهید تا بازی جدید با قوانین متفاوتی بسازد.
وانمود بازی. از او بخواهید تا وانمود کند شخص دیگری است.
داستان نویسی و شعر گفتن
با لگو شکل های جدیدی بسازید و کاربرد آن را شرح دهید.
خاطرات را بازسازی کنید.
چه می شد اگر؟. این بازی به شدت خلاقانه می باشد به طور مثال از آن ها بپرسید چه می شد اگر خورشید هرگز غروب نمی کرد؟ چه می شد اگر۲ متر قد داشتی؟ چه می شد اگر شب همه جا روشن می شد؟
افزایش خلاقیت کودکان
خلاقیت یک عنصر کلیدی در سلامتی، شادی و هم چنین هست اصلی در تمرین و کار با کودکان است. خلاقیت تنها محدود به حوزه های هنری و موسیقی نمی شود بلکه وجود خلاقیت برای فعالیت در زمینه هایی مثل علوم تجربی و ریاضیات نیز ضروری است و حتی به نوعی با سطح هوش اجتماعی و هیجانی نیز مرتبط می باشد. افراد خلاق اکثرا انعطاف پذیرتر هستند و از پس مشکلات به راحتی بر می آیند و این ویژگی آن ها را قادر می سازد که خود را با پیشرفت تکنولوژی راحت تر منطبق کنند و از مزایای آن بهره مند شوند.

بسیاری از محققان معتقدند که تجربه های کودکی ما به صورت بنیادی مانع گسترش و توسعه ی خلاقیت در وجودمان شده است. کمپانی های تولید کنندۀ اسباب بازی و سرگرمی، شخصیت کودکان را به شکلی از پیش ساخته شکل داده است بطوری که با تصاویر و طرح ها تصور را مانع می شوند. کودکان دیگر نیازی به تصور شمشیر و بازی ندارند آن ها می توانند جنگ ستارگان بازی کنند که در آن تمام روش ها و نقش ها از پیش تعیین شده است.

در اینجا ایده هایی را برای افزایش خلاقیت کودکان در کودکان ارائه می کنیم:

۱. منابع لازم را فراهم کنید.
منبع اصلی در اینجا زمان است. کودکان به زمان زیادی برای برای بازی های بدون ساختار، کودک محور و تصوری نیاز دارند که این مسئله هیچ ارتباطی با ابزارهای تجاری و اسباب بازی های مختلف ندارد.

فضا نیز هم چنین یکی از منابعی است که کودک شما به آن نیاز دارد. اگر که نسبت به پراکندگی وسایل خلاقانه در خانه حساس هستید هستید مکان مشخصی را در اختیار کودکتان قرار دهید تا بتواند وسایل خود را در هم بریزد مثل اتاق کوچکی که در آن لباس عوض می کنید، مکانی در گاراژ برای نقاشی کشیدن و یا گوشه ای از اتاق پذیرایی برای چیدن لگوها.

اگر دفعه ی بعد کسی تمایل داشت که هدیه ای برای کودکتان بخرد و از شما پیشنهاد خواست از او بخواهید که وسایل هنری، دوربین های ارزان قیمت و یا لگو بخرد و این ها را در سطل اسباب بازی ها قرار دهید که کودکتان بتواند با آن ها به راحتی بازی کند.

۲- خانه خود را به آزمایشگاهی برای ایجاد خلاقیت تبدیل کنید.
علاوه بر این شما برای ایجاد محیط های خلاقانه، نیاز دارید که اتمسفر و جوی خوب برای پرورش خلاقیت کودک ایجاد کنید.

به دنبال حجم بالایی از ایده های مختلف و متفاوت برای افزایش خلاقیت کودکان باشید اما اجازه بدهید که کودک ایده هایی را که به ذهنشان می رسد را به راحتی مطرح کنند. برای مثال می توانید برای تعطیلات آخر هفته کودکتان فعالیت ها و ایده های مختلفی داشته باشید و کودکتان را تشویق کنید که فعالیت هایی را که قبلا انجام نداده است برای اولین بار انجام دهد. مشخص نکنید که کدام فعالیت عملی و یا کدام غیر عملی است و اینکه کدام تصمیم بهترین و یا کدام یک بدترین است.

تمرکز فعالیت های خلاقیتی باید روی روی فرآیند باشد: فرآیند تولید ایده های جدید.

کودکان را برای انجام کارهای اشتباه و شکست خوردن تشویق کنید. کودکانی که مدام ترس از شکست و مورد قضاوت قرار گرفتن توسط دیگران را دارند نمی توانند افکار خلاقانه خود را پرورش دهند و آن ها را در سطحی محدود نگه می دارند. اشتباهاتی را که خود اخیرا تجربه کرده اید با آن ها در میان بگذارید تا بدانند که اگر مرتکب اشتباهی شدند مسئله ی بزرگی نیست و ممکن است برای هر انسانی اتفاق بیفتد. خندیدن به خود زمان شکست یکی از عادات شاد زیستن است.

منبع:کانون مشاوران ایران-افزایش خلاقیت کودکان | ۱۱ راه طلایی + ۱۲ بازی
 

دکتر بازی در کودکان

دکتر بازی در کودکان و نحوه بازی با کودک، آیا دکتربازی در کودک بد است؟، نحوه برخورد با دکتر بازی کودکان همه در این مقاله آورده شده است.

نیازی به گفتن نیست که والدین هنگام وقوع چنین موقعیت هایی بسیار می ترسند. آن ها که با رفتارهای جنسی کودکان آشنا نیستند، به این نتیجه می رسند که چیزی بسیار شرم آور در مورد کاری که این بچه ها انجام می دهند وجود دارد. نتیجه گیری سریع و واکنش افراطی با فریاد زدن و تنبیه برای والدین آسان است. اما کاوش جنسی بخشی طبیعی از کودک بودن است و والدین باید بین تمایلات جنسی کودکی و بزرگسالان تمایز قائل شوند.

وقتی در این لحظات نسبت به فرزندانمان واکنش نشان می دهیم، باید محدودیت هایی را تعیین کنیم، اما در عین حال به فرزندانمان نیز بفهمانیم که کنجکاوی در مورد رابطه جنسی طبیعی است. بنابراین، باید گفتار و کردار خود را با دقت انتخاب کنیم تا از شرمساری فرزندان خود و ایجاد هرگونه تداعی منفی خودداری کنیم.

 نحوه برخورد با دکتر بازی کودکان
نحوه برخورد با این بازی ها چگونه است و چه زمانی باید نگران بود؟

بازی های وانمودی در کودکان پیش دبستان بسیار رایج هستند.

یکی از رایج ترین این بازی ها نوعی است که معمولا با نام دکتر بازی در کودکان شناخته می شود که در واقع نوعی تجربه و آزمایش کردن در کودکان است.

البته استفاده از این اسم ها نمی تواند اهمیت اتفاق افتادن برخی مسائل را کم کند، مثل نشان دادن اندام های خصوصی به یکدیگر.

چرا بچه ها «دکتر بازی می کنند»؟
“دکتر بازی در کودکان” معمولا زمانی اتفاق می افتد که کودک بین ۳ تا ۶ سال سن دارد. دلیل اینکه بچه ها این کار را می کنند کنجکاوی است. این کنجکاوی زمانی اتفاق می افتد که او متوجه تفاوت ظاهری بین زن و مرد می شود، مثلاً پدرش می تواند موهای کوتاه داشته باشد، ریش داشته باشد و مادرش می تواند موهای بلند داشته باشد یا دامن بپوشد.

در آن زمان بچه ها کنجکاو می شوند و فکر می کنند که آیا راه دیگری برای تشخیص زن و مرد وجود دارد یا خیر. هنگام بازی با دوستان، کاملاً عادی است که آن ها سعی کنند ببینند که آیا دوستشان متفاوت است یا خیر.

برخورد با برهنه شدن کودک
اولین برخورد با برهنه شدن کودک ممکن است شما را شگفت زده کند، و بعد از آن ترس در مورد مسائل جنسی و نگرانی های فرهنگی پیرامون کارهای یواشکی به وجود می آید.

اکثر والدین به این ترس اکتفا نمی کنند، بلکه جلوتر می روند.

وارد بازی کودک شده و واکنش شدیدی نسبت به این بازی کودک نشان می دهند.

روش کنترل دکتر بازی در کودکان
روش های زیادی برای کنترل این رفتار وجود دارند، اما خوشبختانه بهترین روشی که توصیه می شود بسیار ساده است و به یاد سپردن آن آسان:

راه خود را کج کنید و دور شوید.
یادتان باشد که این کار فقط به دلیل کنجکاوی است.
اما اکثر والدین با دیدن این صحنه ها از جای خود می پرند مخصوصا زمانی که بحث اندام های خصوصی در میان باشند.
به طور کلی، عاقلانه‌ترین کار این است که قانونی وضع کنیم که هنگامی که با دوستش بازی می کند در اتاق باید باز نگه داشت. کودکان به راحتی تحت تأثیر تکانه های خود قرار می گیرند و با این نظارت بیش تر تصمیم های عاقلانه می گیرند.
به عکس العمل خود توجه کنید و دقت داشته باشید که استانداردهای خود را پیرامون این اندام ها زیاد نکنید، طوری رفتار کنید که انگار مثل اندام های دیگر هستند.

این بی توجهی و کاری نکردن حتی هنگامی که پای جنس مخالف نیز در بازی به میان باشد مهم است.

نکته مهم تر اینست که کودکان اندام های جنسی خود و حتی جنس مخالف را به عنوان ارگان های تولید مثل و مرکز لذت نمی بینند.

اگر کودک تصاویر یا فیلم پورنوگرافی را ندیده باشد دکتر بازی در کودکان تنها برای ارضای کنجکاوی است نه بیشتر.

دکتر بازی در کودکان
مقایسه و لمس برای یادگیری بیشتر
مقایسه کردن یکی از روش های یادگیریست و این همان کاری است که کودکان انجام می دهند، مخصوصا مقایسه با اندام جنس مخالف که تفاوت ها مشهود هستند.

کودکان جذب تفاوت ها می شوند و این راهی است که از طریق آن شناخت خود را از جهان گسترش می دهند.

در همین راستا، لمس کردن نیز جزئی از شناخت و یادگیری است.

لمس کردن، در واقع همان چیزی هست که سطح اضطراب والدین را بالا می برد، اما نگران نباشید!

منبع:کانون مشاوران ایران-دکتر بازی در کودکان
 

پنج روش برای مدیریت وسایل و اسباب بازیهای کودک شما

کودکان می توانند بیش از حد بی نظم بوده و محیط شلوغی را برای خودشان درست کنند. ممکن است نسبت به این موضوع آگاه باشید که کودکان کمی هستند که دوست دارند منظم باشند , واقعا ذات تمیز و مرتبی داشته باشند، ولی بیشتر کودکانی که ما با آنها آشنا هستیم، کودکانی هستند که کمتر منظم هستند.

شما به عنوان یک مادر، ممکن است با مشکلاتی مواجه شده باشید در رابطه با اسباب بازی هایی که به طور نا منظم در اتاق پخش می شوند، وسایل مربوط به شهر بازی که در کف اتاق پخش می شوند، موارد و لوازم عادی که در سرتاسر خانه پخش شده است و سایر موارد شلوغ کاری که از طریق بچه ها ایجاد می شود، و نسبت به آنها اعتراض داشته باشید.

موارد محدودی وجود دارد که می تواند به مدیریت این مشکلاتی که والدین با آنها مواجه هستند، کمک کند. برخی از این روش ها را که بهترین می باشند ، را در ادامه لیست شده اند. سعی کنید آنها را امتحان کنید و ببینید که چقدر برای شما مناسب می باشند.

جمع و جور کن! این یک کلمه ای است که در سال های گذشته زیاد مورد استفاده قرار گرفته است، ولی داشتن یک خانه آرام و منظم، یک نکته بسیار مهمی می باشد. به طور اصولی، در حوزه و ناحیه مربوط به کودک ، که کودک در آنجا فعالیت دارد، پیشنهاد می کنیم که همه چیز (بله، همه چیز) مرتب باشد و اسباب بازی های شکسته ، وسایل غیر ضروری، دور انداخته شود و تعداد موارد موجود کاهش یابد ( برای مثال اگر ۵۰ تا اسباب بازی مربوط به حیوانات باشد، آنها را به ۱۰ اسباب بازی حیوانات کاهش دهید). بلی، این روش مدت زمان زیادی طول خواهد کشید و ولی به صورت کلی خوب است و زمان کمی را در روز به آن اختصاص دهید ( برای مثال ۱۵ دقیقه در هر روز یا مواردی شبیه آن، و اگر فرصت مناسبی داشتید ، می توانید چند ساعتی را صرف این کار کنید).
جای هر چیزی! هر چیزی باید یک جای خاصی داشته باشد و در جایگاه مختص به خودش قرار بگیرد. شما مجبور نیستید که سبدها یا سطل های اسباب بازی گران قیمتی را بخرید ( اگر چه داشتن سبدهای مناسب اسباب بازی ها جمع و جورتر نشان می دهد). مطمئن شوید که در هر سبد یک نوع خاصی از وسایل یا اسباب بازی ها را انبار کرده اید، و هر سبد را برچسب بزنید.

” نظارت مادر”. کودک یک عادت بد دارد و سایل را جایی قرار می دهد که نمی توان به صورت سریع خانه را تمیز کرد. گاهی مجبور هستید که همه جاهایی که وسایل جمع شده است را نگاه کنید و همه چیز را در جایگاه مناسب خودشان قرار دهید، تا مطمئن شوید که همه وسایل در جایگاهی قرار گرفته اند که به راحتی می توان آنها را پیدا کرد.
این کار را به صورت یک بازی و سرگرمی انجام دهید. حتی در صورتی که شما این احساس را نداشته باشید که برای هر کاری که باید بچه هایتان انجام دهند، از آنها قدر دانی کنید، ایجاد کردن یک بازی یا سیستم قدردانی، که شامل تمیز کردن و فرآیند نگه داری می باشد، می تواند مفید باشد. برای مثال، اگر برخی وسایل بر روی کف زمین قرار داشته باشد، به بچه های خود بگویید که ۲۰ تا از وسایل را بردارید و آنها را در جایگاه مناسب خوشان قرار دهید، و در عوض آن به اندازه یک چهارم وسایل یا بخشی از آن، به آنها شکلات دهید یا ده دقیقه به آنها زمان دهید که بازی الکترونیکی انجام دهید، یا هر کار دیگری که فکر می کنید برای بچه های شما منطقی باشد.

منبع:کانون مشاوران ایران-پنج روش برای مدیریت وسایل و اسباب بازیهای کودک شما
 

موانع ایجاد پیوند دلبستگی ایمن

موانع خلق یک سبک دلبستگی ایمن ممکن است ابتدا هنگام نوزادی ظاهر شوند. ممکن است به شدت کودکتان را دوست داشته باشید اما آمادگی برآورده کردن نیازهای نوزاد با سیستم عصبی نارس را نداشته باشید و حسابی پرمشغله باشید. از آنجائیکه نوزادان نمی توانند خودشان را آرام کنند، از این رو آنها بر کارهای شما در قبال خود بیشتر متکی هستند. اما، اگر قادر نیستید استرس خود را مهار کنید فوراً آرامش خود را حفظ کنید و بر رویارویی با محرک های تنش زای زندگی روزانه متمرکز شوید در غیر این صورت نخواهید توانست که آرامش خود و کودکتان را برقرار کنید.

حتی یک کودک بزرگتر به شمای والد به عنوان یک منبع امن، متصل و سرانجام دلبسته ایمن می نگرد. اما اگر شما مکرراً افسرده، مضطرب، عصبانی، غمگین، و گرفتار باشید یا به هر طریق دیگری نتوانید کودک خود را آرام کنید، در این صورت رشد جسمانی، هیجانی یا عقلانی کودک آسیب خواهد دید.

حوزه جدیدی از سلامت روانی نوزادان با تأکید بر تحقیقات مغزی و نقش رشد والدین یک درک واضح تری از عواملی فراهم می کند که ممکن است به داشتن یک سبک دلبستگی ایمن آسیب برسانند. اگر هر یک از سرپرست های اصلی یا کودک دارای مشکلات سلامتی است ارتباط غیرکلامی بین این دو ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد که در حقیقت می تواند در پیوند دلبستگی ایمن اثرگذار باشد.

بهزیستی کودکان چگونه بر پیوند دلبستگی ایمن تأثیر گذار است؟

باید گفت که مغز از طریق تجربه شکل می گیرد و این به ویژه در کودکان تازه متولد شده که دارای سیستم عصبی تا حد زیادی نابالغ هستند صدق می کند.

وقتی که کودک مشکلاتی را برای مثال در رحم مادر یا در فرآیندهای موجود در طی زایمان تجربه می کند ممکن است سیستم عصبی اش در معرض خطر باشد.
فرزندخواندگان یا کودکانی که زمانی را در بخش های مراقبت ویژه نوازادی به دور از مادر می گذرانند ممکن است تجارب اولیه زندگی که موجب احساس استرس، پریشانی و نامنی می شود را داشته باشند.
نوزادانی که هرگز گریه شان متوقف نمی شود و همواره چشمانی به هم فشرده، مشت هایی گره کرده و بدنی انعطاف ناپذیر دارند نشان از عدم وجود یک مراقب متناسب و تسکین دهنده می دهند.
خوشبختانه، همانطور که مغز نوزاد بسیار نابالغ است و با تجربه تحت تأثیر قرار می گیرد یک کودک ممکن است بر هر یک از این مشکلات تولد غلبه کند. این مسئله ممکن است چند ماه طول بکشد اما اگر سرپرست اصلی کودک موجب آرامش، تمرکز، درک و سماجت در برقرای نیازهای کودک است کودک نیز سرانجام به اندازه کافی آماده وقوع یک فرآیند دلبستگی ایمن خواهد شد.

چگونه بهزیستی کودکان بزرگتر بر پیوند دلبستگی ایمن اثرگذار است؟

تجارب کودک و محیط می توانند بر توانایی شکل گیری پیوند دلبستگی ایمن اثرگذار باشند. گاهی اوقات رویدادها و مقتضیات تأثیرگذار بر پیوند دلبستگی کودک غیرقابل اجتناب هستند اما یک کودک برای چیستی و چرایی آنچه رخ داده است، بسیار ناپخته است. برای نبودن یک فرد ایمن و متناسب این طور حس می شود که انگار کسی به او اهمیت نمی دهد و آنها به دیگران اعتمادی ندارند و دنیا برایشان جای ناامنی می باشد.

کودک با نشان دادن رفتارهای افراطی و متشنج در محیط سعی می کند جلب توجه کند.
گاهی اوقات نیازهای کودک برآورده می شوند و گاهی خیر. یک کودک نمی داند که چه انتظاری دارد.
کودکی که در یبمارستان بستری شده و یا از والدینش جدا شده است.
یک کودک از مراقبی به مراقب دیگر منتقل شده است (که می تواند ناشی از فرزندخواندگی، مراقبی غیر از والدین یا از دست دادن والدین باشد).

یک کودک مورد بد رفتاری یا سوءاستفاده قرار می گیرد.
چگونه بهزیستی مراقب یا سرپرست می تواند بر پیوند دلبستگی ایمن اثر بگذارد؟

احساساتی که شما به عنوان یک مراقب اصلی تجربه می کنید می تواند فرآیند رشدی ای را که در مغز کودک شما در حال انجام است شکل دهد. اگر شما دارای استرس، افسردگی یا شوک زدگی هستید یا به هر دلیل در دسترس نیستید، ممکن است آگاهی یا حساسیتی در فراهم کردن یک بارهیجانی مثبت در کودک در قبال نیازهای او برای دلبستگی ایمن نداشته باشید.

گاهی اوقات حتی یک مراقب سالم، کنترل گر و مسئولیت پذیر ممکن است در درک و آغاز کردن یک پیوند دلبستگی ایمن در کودکشان مشکل داشته باشند. اگر هنگام کودکی شما پیوند دلبستگی ایمن را با مراقب اصلی تان تجربه نکردید ممکن است از آنچه دلبستگی ایمن گفته می شود آگاهی نداشته باشد. اما بزرگسالان نیز می توانند برای بهتر شدن تغییر کنند. همزمان شما می توانید خودتان را با ورزش و یک رژیم غذایی سالم تقویت کنید و همچنین مدیریت استرس های مختل کننده و رویارویی با هیجان هایی که در توانایی تان برای خلق یک پیوند دلبستگی ایمن  تداخل دارد را یاد بگیرید.

منبع:کانون مشاوران ایران-موانع ایجاد پیوند دلبستگی ایمن